Geneva- Fiercer

11: Back Home

GENEVA's POV

Sa wakas ay nasa bahay na rin after 6 hours of travelling. Kung hindi siguro ako natulog sa biyahe ay tiyak na lalagapak ang aking katawan sa kama pagrating ko lang. Sino ba kasi ang di makakatulog kong ang taong kasama mo ay busy pa rin sa negosyo niya kahit alam mong nasa bakasyon pa rin kayo.

Hindi ko pa rin maisip ang ginawa niyang pagtanggi sa akin kagabi. Nilunok ko na nga ang pride ko para lang sa kanya ay tinaggihan niya pa ako kahit kailan ay di ko talaga mabasa ang iniisip niya. Minsan nasasabi ko na nga sa sarili ko na mas mahal pa niya ang trabaho niya kesa sa akin na asawa niya.

I could feel it.

"What's wrong with you?" Nakita ko siyang nakatayo sa harap ng pintuan sa kwarto at hawak-hawak ang kanyang laptop na kanina pa niya yakap kahit nasa kotse kami at nagbibiyahe.

I shrugged my shoulders. "Just .. Just tired."

"Then take some rest." he cared.

Nang nakita kong papalayo na naman siya para pumunta sa sala ay mabilis na pinigilan ko siya sa kanyang balikat dahilan ng kanyang paglingon sa akin. I know, I don't want to ask this but at least a clarification on my part and for us is to be answered.

Because honestly, parang alam kong hindi ko na masasabi na mag-asawa pa rin kami ngayon. Both of us controlled different parts, I am taking the responsibility of being a good wife on him and he is taking this responsibilty of him to me- working but never includes the love.

Our marriage life is lacked of Love- and his love eventually.

"Are you still happy with me Miguel?" I held his hand tightly that I don't want him to let go and leave me without answering my question.

"What are you talking about Geneva?" Gulat niyang tanong na halos ay kunot-ang kanyang noong tinanong ako.

"It .. it is just that .. I can't feel it anymore." I cried. In a minute of asking him I cried because I can feel the pain- I can feel that he doesn't anymore. I have the instinct and it is killing me inside.

"Look, if this is about that last night .. I was really not in a good mood to make sex with you." he answered without a care on his voice.

SEX? just the first term he used before on making love. Para sa kanya sex lang ang lahat. Kunsabagay pag hindi ka na mahal ng tao diba ay hindi na make love ang tawag nila dito kundi isa nalang fucking sex. Yung pagtatalik na sasaktan ka, pipilitin ka at paamuhin ka kapag gusto nilang angkinin ka.

And now this is the saddest part of all - not includes of losing Tristan.

"Now, will you excuse me. I have some works to do." then he walked heading to the living room pero dahil sa galit ko ay sinundan ko siya.

"Diyan ka naman magaling eh, that fucking work na halos ay nandyan buhos ang oras mo. NI hindi mo na ginagawa ang responsibilidad mo sa akin bilang asawa!"

"Ang ano ang pakikipagtalik sa iyo." natawa siya. "Stop acting na gusto mo. Bakit sinisiping naman kita ah, ikaw lang talaga ang pakipot. Umaayaw ka pa nga diba?" singhal niya sa akin.

"That's not what I mean." singhal ko rin sa kanya. "All i want is to be loved Miguel."

Bakit ba kasi gusto ko pang marinig mula sa kanya iyon kung alam kong alam ko na sa sarili ko what he'll gonna say- that this relationship is not working now. It is totally damaged. At kahit ang hirap tanggapin sa sarili ay pilit pa ring pinipilit ko sa puso ko na may pag-asa pa sa aming dalawa kahit alam kong ilang kilong bigas ang dapat kong kainin para marating yon.

"You are acting childish now Geneva. Stop it I am so busy. Can you do it?"

And then there he is, iniwan na naman akong mag-isa. Kahit kailan talaga ang bilis niyang tumakas pag nagigipit siya. Hindi matanggap ng ego ko ganoon lang niya ako sagutin at magreact. Mabilis kong tinungo ang kwarto at padabog na sinirado ang pintuan.