Μόνο Μαζί Σου Μπορώ....

Τί θα φέρει το αύριο...

Σ΄όλη τη διάρκεια της διαδρομής τους, ο Τζόναθαν παρέμεινε σκεπτικός, συλλογισμένος, επιμένοντας ωστόσο να οδηγήσει ο ίδιος μέχρι το κτίριο της εταιρείας, μην θέλοντας να δώσει στόχο για περαιτέρω σχόλια και να τραβήξει την προσοχή. Ηταν ο πρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ιαπωνία, εκείνος που είχε πρόσφατα χάσει την γυναίκα του και πενθούσε, εκείνος που έπρεπε να λάβει δράση άμεσα αν ήθελε να δει την εταιρεία του και πάλι στην κορυφή, μα πάνω απ'όλα ήταν και πάλι ένας γοητευτικός  εργένης που τα κουτσομπολίστικα περιοδικά και εδώ στην Ιαπωνία, θα σκότωναν για μία φωτογραφία του....

Και αυτό η Λίζα το είχε εμπεδώσει πια οριστικά και αμετάκλητα, αφού όταν έκανε τα περίφημα ψώνια της, αρκετοί δημοσιογράφοι την είχαν πλησιάσει  και είχαν προσπαθήσει να πάρουν πληροφορίες για το δημοφιλές αφεντικό της. Και εκείνη, μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά, είχε προσποιηθεί με επιτυχία πως δεν καταλάβαινε καλά τη γλώσσα, χαιρετούσε ευγενικά και απέφευγε με νάζι κάθε σχόλιο ή ερώτησή τους προσπαθώντας να διασκεδάσει με την όλη κατάσταση.

Μα τώρα που οι φήμες για επικείμενη κατάρρευση της εταιρείας είχαν αρχίσει να διαρρέουν, ολοένα και πιο συχνά καλούσαν ακόμα και στο κινητό της για να αποσπάσουν τυχόν πληροφορίες. Χριστούλη μου! Πού στην ευχή έβρισκαν το νούμερο δεν μπορούσε να καταλάβει, ωστόσο, όφειλε πια να είναι αρκετά  προσεκτική! συνειδητοποιούσε, καθώς φτάνοντας έξω από την κεντρική είσοδο του κτιρίου και λίγο πριν το γκαράζ, αρκετά φλας άρχισαν ν'αστράφτουν  γύρω τους αιφνιδιάζοντάς την. Οχι όμως και τον Τζόναθαν, που έμοιαζε απόλυτα συνειδητοποιημένος με την πραγματικότητα και συνέχισε απτόητος και συγκεντρωμένος στο σκοπό του....

Ετσι, σε λίγα μόλις λεπτά, βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα ενημερώσεων -όπως χαρακτηριστικά την είχε βαπτίσει το αφεντικό της, όταν πρωτοξεκινούσε την ανάπτυξη αυτής της εταιρείας- με σκοπό εκεί να συζητούν και να ενημερώνονται όλοι για οτιδήποτε σημαντικό και επείγον προέκυπτε στην διάρκεια του χρόνου...

Μόνο που τώρα, ήταν ασφυκτικά γεμάτη φέρνοντας την Λίζα ένα βήμα πριν την λιποθυμία....

Θεούλη μου! Μέχρι τώρα δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσοι άνθρωποι κρέμονταν έμμεσα από εκείνη και τί ήταν αυτό που της είχε ανατεθεί από τον κο Γιανγκ και την Χάριετ! Μα τώρα, βλέποντας στην πράξη τον αριθμό των ανθρώπων που κατέκλυζαν την αίθουσα, ήξερε πως δεν είχε πλέον παρά μία επιλογή, να επιτύχει! Και σ'αυτό δεν χωρούσε καμία προσωπική αντιδικία, κανένα ερωτικό σκίρτημα, κανένα εμπόδιο στη σχέση της με το αφεντικό της, αφού ο σκοπός της ήταν πολύ πιο ιδεαλιστικός και αφορούσε δεκάδες συνανθρώπους της...