Η Λίζα μόλις έχασε την καλύτερή της φίλη και πονάει αφάνταστα....
Ο Τζόναθαν μόλις έχασε την γυναίκα του και όλα γύρω του καταρρέουν. Μα ξαφνικά οι ζωές τους μπλέκονται σ'ένα περίεργο γαϊτανάκι όταν εκείνη αναλαμβάνει να γίνει βοηθός του. Σ'ένα πρόβ...
Εντάξει, φαντάζομαι σας έχω τρελάνει με τις διαφορετικές, ποικίλες μουσικές επιλογές μου, μα διαλέγω κομμάτια να ταιριάζουν αρκετά με το νόημα της ιστορίας μου. Και στη συνέχεια θα καταλάβετε γιατί διάλεξα το τραγούδι αυτό του Enrique Iglesias "Hero" (ήρωας)...
Ο Τζόναθαν έγειρε στο πλάι της καρέκλας για άλλη μια φορά, πικραμένος, ξέροντας πως η αδυναμία της Λίζας να κάνει παιδιά την επηρέαζε στη μεταξύ τους σχέση.... Και - αν ήθελε να είναι ειλικρινής- αυτό το γεγονός τον είχε στ'αλήθεια συνταράξει και εκείνον! Μα όχι τόσο για τον εαυτό του, όσο για εκείνη που σαν γυναίκα δεν θα ήταν δυνατόν να γίνει μητέρα ποτέ....
Χριστέ μου! Τί είχε περάσει!Και από τί άσχημες καταστάσεις είχε επιβιώσει! Την θαύμαζε γι'αυτό, την εκτιμούσε και ένιωθε ολοένα και πιο βαθιά συναισθήματα να γεννιούνται καθημερινά στην καρδιά του εξαιτίας όλων αυτών, μα και για τον αξιοπρεπή τρόπο με τον οποίο τ'αντιμετώπιζε! σκεφτόταν τώρα και άφησε το βλέμμα του να πλανιέται πέρα στους πανύψηλους ουρανοξύστες αφηρημένος...
Με τη Μύριαμ, είχε νιώσει τί σημαίνει ν'αγαπάς βαθιά, να νοιάζεσαι και ν'αγωνιάς για κάτι πέρα από τον εαυτό σου. Μα με την Λίζα.....Ω, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό αυτό που ένιωθε για εκείνη και απλά δεν χωρούσε να το βάλει σε λέξεις....
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Την είδε να μπαίνει δειλά στο γραφείο με ύφος σκεπτικό, κρατώντας ένα μεγάλο φάκελο στα χέρια της και θαύμασε για άλλη μια φορά τον τρόπο που περπατούσε γεμάτο χάρη, ομορφιά και άνεση....
"Γεια σου" τον χαιρέτισε απλά, ενώ τα μάγουλά της βάφονταν κόκκινα για άλλη μια φορά...
Εκείνος, της έπιασε το χέρι τώρα, καθώς του έδινε το φάκελλο ενώ τα μάτια του βυθίστηκαν στα δικά της επιτακτικά.
"Το ξέρεις ότι χαίρομαι πολύ που είσαι στην εταιρεία, έτσι; Ομορφαίνεις την μέρα μου, παρότι αποσυντονίζεις κάθε μου σκέψη...." μουρμούρισε σαγηνευτικά τώρα, ενώ το βλέμμα του πλανιόταν αργά πάνω στο πρόσωπό της, κατακαίγοντάς την σαν κάρβουνο αναμμένο...
