Μόνο Μαζί Σου Μπορώ....

Το κουτί της Πανδώρας....

H μουσική στην ταινία "ο τελευταίος των Μοϊκανών" που συνδυάζει δράση,  ιστορικά γεγονότα, θάρρος, ανδρεία, και φυσικά βαθύ ρομαντισμό...Αν το σημερινό κεφάλαιο ήταν ταινία, νομίζω θα του ταίριαζε σαν μουσική υπόκρουση!

Άνοιξε τα μάτια της μπερδεμένη, νυσταγμένη ακόμα, μην ξέροντας πού ακριβώς βρίσκεται, αφού στα όνειρά της ταξίδευε και ξαναζούσε όλη νύχτα καταστάσεις, γεγονότα και περιστατικά που προσπαθούσε να ξεχάσει....Και τώρα, που σιγά σιγά διαπίστωνε πως ήταν στην ασφάλεια του όμορφου διαμερίσματός της και μάλιστα με τον Τζόναθαν δίπλα της, μια γλυκιά ηρεμία την κυρίευσε που σιγά σιγά ωστόσο, μετατράπηκε σε ευγνωμοσύνη και συγκίνηση και έπειτα σε ασίγαστο πόθο έτσι όπως τον παρατηρούσε άθελά της να κοιμάται δίπλα της όμορφος και αμέριμνος όσο ποτέ.

Μόνο που ήταν σίγουρη πως χθες βράδυ, δεν είχαν ξαπλώσει μαζί.... Πράγμα που σήμαινε πως είχε κρυφά τρυπώσει στην αγκαλιά της και αυτό της έδινε νέα φτερά και ελπίδες. Την  σκεφτόταν, την εκτιμούσε, την υπολόγιζε, την ήθελε και αυτό την έκανε να πετάει στα ουράνια... Και μετά απ'ότι της είχε προσφέρει, με την παρουσία των γονιών της και πάλι στη ζωή της, ένιωθε την καρδιά της να πνίγεται από όμορφα συναισθήματα για τούτον τον άντρα που κοιμόταν τώρα  δίπλα της μοιάζοντας με αρχαίο Ελληνα θεό......

Κινήθηκε αργά, από φόβο μήπως τον ξυπνήσει, με σκοπό να πάει να ετοιμάσει πρωινό, μα δεν πρόλαβε καν να γυρίσει την πλάτη, όταν δυο ατσάλινα χέρια τυλίχτηκαν γύρω της, ξαπλώνοντάς την και πάλι φαρδιά πλατιά στο μαξιλάρι...

"Καλημέρα! Για πού το'βαλες μικρή μου;" σήκωσε ερωτηματικά το ένα του φρύδι με μια ελαφριά δόση ειρωνείας, ενώ ένα αστραφτερό χαμόγελο διαγραφόταν στα δυο του χείλη κάνοντάς την να στραβοκαταπιεί στη θέα του...

"Εε, ετοιμαζόμουν να φτιάξω πρωινό....Φαντάστηκα πως θα πεινάς και...."

"Ωω, μα πεινάω! Και πολύ μάλιστα! Τόσο που δεν φαντάζεσαι..." άρχισε να μουρμουρίζει τώρα γεμάτος κρυφά νοήματα, με το βλέμμα του καρφωμένο στο δικό της πύρινο, φλογερό, γεμάτο ένταση που την καθήλωσε για άλλη μια φορά.

"Αα! Ναι; Θέλεις να πεις.....πως......"

"Πως είμαι πεινασμένος για σένα!" κατέληξε απότομα τώρα εκείνος, κλείνοντάς την στην αγκαλιά του και καλύπτοντας το στόμα της με το δικό του σ'ένα φιλί γεμάτο ένταση, δίψα και πόθο που έκανε την καρδιά της να σκιρτήσει ακανόνιστα...