Η Λίζα μόλις έχασε την καλύτερή της φίλη και πονάει αφάνταστα....
Ο Τζόναθαν μόλις έχασε την γυναίκα του και όλα γύρω του καταρρέουν. Μα ξαφνικά οι ζωές τους μπλέκονται σ'ένα περίεργο γαϊτανάκι όταν εκείνη αναλαμβάνει να γίνει βοηθός του. Σ'ένα πρόβ...
H θέα από το New York Bar ήταν πραγματικά εκπληκτική και η ατμόσφαιρα τόσο ζεστή και όμορφη που η Λίζα ένιωσε αμέσως να λύνεται, να χαλαρώνει και να νιώθει ένα με τούτο το μέρος. Κοίταξε τον Ιρο Χόκφιλντ δίπλα της, μόλις 2 χρόνια μεγαλύτερό της αφού εκείνος ήταν 27 και για κάποιο λόγο της φάνηκε σοφότερος απ'ότι χθες, που τον αντίκρυσε για πρώτη φορά. Ισως γιατί τώρα δεν χαμογελούσε ξένοιαστος, μα μια αδιόρατη σκιά υπήρχε στο πρόσωπό του.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
"Τί σου είναι ο Παπαδόπουλος Λίζα;" άκουσε τώρα την φωνή του να της λέει ξαφνικά κάνοντάς την να γυρίσει και να βυθίσει το βλέμμα του στο δικό του απορημένη.
"Τί...εννοείς; Είναι το αφεντικό μου!" του απάντησε απλά, μην κατανοώντας την ερώτησή του. Ωστόσο, εκείνος συνέχισε και πάλι να την κοιτάζει για λίγο απορημένα, εξεταστικά και έπειτα, σιγά σιγά άρχισε και πάλι εκείνο το όμορφο χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπό του....
"Εντάξει τότε! Αφού το λες εσύ, έτσι θα είναι....." κατέληξε απαλά και αποφάσισε ν'αλλάξει θέμα...
"Ξέρεις, σχετικά με τη σημερινή έξοδο.....θέλω να πω, συνήθως εγώ προσκαλώ τις γυναίκες να βγούμε και όχι το αντίθετο..." παρατήρησε σιγανά χαμογελώντας.
"Ω, έλα τώρα! Σίγουρα είσαι συνηθισμένος στις εκδηλώσεις λατρείας όπως αυτή που αντιμετωπίσαμε στην είσοδο σε σημείο μάλιστα που δεν θα ξέρεις ποια να διαλέξεις πρώτη!" τον έκοψε απότομα απηυδυσμένη, καθώς θυμόταν την δυσκολία τους να μπουν στο κτίριο του μπαρ, λόγω των κοριτσιών που είχαν αντιληφθεί την έλευσή του.
"Αυτό είναι απλά εκδηλώσεις θαυμασμού. Δεν συνηθίζω να βγαίνω με εκείνες που με βλέπουν σαν είδωλό τους. Θέλουν την εικόνα μου όχι εμένα....." την αποστόμωσε σοβαρός τώρα, κάνοντάς τον να τον κοιτάξει με θαυμασμό αυτή τη φορά. Τελικά ήταν πολύ πιο ώριμος για την ηλικία του, όφειλε να του το αναγνωρίσει...
"Εγώ δηλαδή, που σε κάλεσα να βγούμε.....Τί μέρος του λόγου νομίζεις πως είμαι;" τον προκάλεσε τώρα εκ του ασφαλούς, αφού δεν την ένοιαζε και τόσο η απάντησή του. Δεν τον έβλεπε ερωτικά-ακόμα τουλάχιστον- αφού το μυαλό της ήταν καρφωμένο στην επικείμενη πρότασή της και πώς εκείνη θα κατάφερνε να "δουλέψει" καλά για όλους. Για να σε δούμε τώρα κύριε Χόκφιλντ, πόσο "γάτα" είσαι....αναρωτήθηκε μα για άλλη μια φορά την αποστόμωσε εντελώς.
