(Beklemede)
*Wattys 2018 Long List*
Bir lisede yaşanan hayat dersleri...
'Ruhunun acısını nasıl dindirmeyi düşünüyorsun?'
'Bilemiyorum... Belki bir gün cesaretimi toplamayı başarabilirsem, kendimi bir uçurumdan denize bırakabilirim. Huzurlu bir ölü...
Kahvaltı için hedeflenen yere vardığımızda midem bir sevinç çığlığı attı. Neredeyse yarım saattir yoldaydık ve benim midem sırtıma yapışacak duruma gelmişti. Arabadan ilk ben indim. İnmem ile birlikte gözlerim hayranlıkla kocaman oldu. İzmir'de böylesine yeşil birçok yer vardı ve piknik sever bir aile olduğumuz için her hafta sonu böyle yerlere giderdik. Ama burasını ilk defa görüyordum. Doruk burayı nasıl keşfetti bilmiyordum ama bu muhteşem yer için Doruk'u öpebilirdim. Hatta öpecektim. Doruk bana göre oldukça sakin ve yavaş bir şekilde arabadan çıktı. Ona doğru atılıp sarıldım ve yanağına içten bir öpücük kondurdum.
"Doruk! Burası mükemmel! Bayıldım!" dedim geri çekildiğimde. Doruk şaşkın şaşkın yüzüme baktı. Ardından kendini toplayıp,
"Sabahın köründe kaldırdım. Buna değecek bir yere getirmeliydim, değil mi?" dedi gözümün önüne düşen bir tutam saçı geri iterken. Ona içten bir gülümseme atıp kollarından sıyrıldım. Gözümün ucuyla sağımda bir hareket hissedince o tarafa döndüm. Özgür garip bir bakışla bizi izliyordu. Ona baktığımı fark edince anlamını çözemediğim ifadeyi yüzünden sildi. Tekrar soğuk ifadesiz yüzü geri geldi. Kafamı tekrar Doruk'a çevirdim ve gülümsedim. Ardından kollarından çıktım ve çimlerde koşturmaya başladım. Doruk arkamdan kahkaha attı. Gülerek ona dönerken iki sol ayağa sahip olan ben ayaklarıma dolanarak yere yığıldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bile gülmeme engel olamadı. Gözlerimi gökyüzüne dikerek kahkahalar attım. Doruk hemen yanıma geldi. Hafif endişeyle bakan gözlerini bana dikti. İyi olduğuma inanınca kalkmam için elini uzattı. Uzattığı eli tuttum ama kalkmak yerine eline asılarak yanıma yumuşak çimlere çektim. Bunu beklemediği için şaşkın bir haykırışla yanıma çöktü. Kısa bir gülüşten sonra ciddileştim ve sevdiğim bir şarkının sözlerini mırıldandım.
"Saçlarından gözlerinden Bende iyi duran sözlerinden Senden benden bahsetmem lazım Kim varsa umudunu kaybeden."
Doruk kafasını bana doğru çevirdiğinde ben de ona döndüm. Yüzünde şaşkın bir mutluluk vardı. Onun bu tatlı suratına gülümseyerek baktım. Onunla olmak insana huzur veriyordu. Ona alışıyordum.
"Sana bir şarkı borcum vardı." dedim omuz silkerek. Bir süre sessiz kaldı, ardından gürültülü bir kahkaha attı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
