Benim Muhteşem Hatalarım

IX.

🎈 

Kendime kastım doğuştandır 

Umut Kaya_ Her Zaman Yanındayım 

     Eda'nın doğum günü kutlamasının geri kalanında fazlasıyla durgundum. Ama kimsenin beni pek taktığı yoktu. Zaten kimseyle muhabbetim de yoktu. Bir tek Eda benim durgunluğumu fark ederdi ama şu an ilgi odağı olduğundan beni gördüğünden bile şüpheliydim. Bir süre daha boş gözlerle etrafı süzdükten sonra telefonumu çıkardım çantamdan ve Doruk'a mesaj attım. 

Gönderen: Mon Violetta 
Ne yapıyorsun? 

Gönderen: Ma Alfredo
Çaresizce beni çağırmanı bekliyorum. 

 Yazdığı cevap karşısında yüzüme yayılan gülümsemeyi durduramadım. Onun oyununa ayak uydurarak mesajını cevapladım. 

Gönderen: Mon Violetta 
Bense çaresizce gelip kurtarmanı  

Gönderen: Ma Alfredo 
İstediğin an gelip seni kurtarabilirim. Sonuçta verilmiş bir sinema sözü var. 

Gönderen: Mon Violetta 
Gerçekten mi? 

Gönderen: Ma Alfredo
Tabii ki, Arya! Gelmemi istiyorsan hemen gelirim.

Gönderen: Mon Violetta 
O zaman bir an önce gelip beni al. Ben pek iyi değilim. 

Üzgün bir ruh haliyle yanıtladım. Ona güvenip güvenmemek konusunda hala çekincelerim vardı ama şu an tek güvenebileceğim o vardı. Doruk göründüğünün aksine fazlasıyla güvenilir bir insandı. Beni şaşırtmıştı. 

Gönderen: Ma Alfredo 
On dakika sonra oradayım. Kapının önünden almam sorun olur mu? 

Gönderen: Mon Violetta 
Hayır, sorun olmaz.
Hediye iyi fikirdi 😉

Gönderen: Ma Alfredo 
Biliyoruz da konuşuyoruz, bebeğim 😘

Gülerek telefonu çantama attım. Benim için endişeleniyor olduğu düşüncesi beni mutlu etmişti. Ailem dışında biri benim için endişeleniyordu. Çantamdan uzun siyah montumu çıkardım. Hava bozmuştu. Tipik bahar havası... Montumu giydikten sonra çantamı da sırtıma geçirdim. Ardından ufak bir kalabalık tarafından çevrelenmiş Eda'nın yanına gittim. Eda'nın gözleri hemen beni buldu. Neşeyle bakarken üstümde montumu görmesiyle yüzü düştü.

"Gidiyor musun?" dedi dudak bükerek.

"Doruk'la buluşacağım." dedim gülümseyerek. Eda başta üzgün baksa da sonrasında güldü.

"Sonunda mutlu olduğunu görmek güzel." dedi içten bir şekilde gülümseyerek. Ben de ona gülümsedim. Birbirimize sıkıca sarıldık. Ben dışarıya yönelmişken Eda beni durdurdu. 

"Şu Doruk'la ben de bir görüşeyim. En azından hediyesi için teşekkür etmeliyim." dedi koluma girerek. Bunun üstüne Ozan da yanımıza geldi.

"Nereye kızlar? Yoksa sevgilimi mi kaçırıyorsun, Arya?" dedi kollarını ikimize dolayıp aramıza girerek. İkimiz de ona bakıp güldü. Cevap verecektim ama Eda benden önce atıldı.

"Arya gidecekmiş. Doruk almaya gelecekmiş. Ben de teşekkür etmek istedim." dedi tatlı bir gülümsemeyle Ozan'a bakarak. Ozan'ın yüzü düşer gibi oldu. Eda bunu hemen fark edip,