Wanneer Isla overreden wordt door een auto en sterft, laat ze een weg van vernietiging achter, bij de mensen die haar kennen.
Netties 2017 Kort verhaal Runner up
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ze sliepen in de woonkamer, hoewel er niet veel van het slapen kan. Ze moesten huilen, soms. Ze praatten vooral. Ze hadden het over Isla. Over hun levens, dat konden ze niet ontkennen. Ze moesten het op een gegeven moment wel over iets anders hebben, omdat ze hun verhalen al drie keer verteld hadden en de kamer leek te ontploffen van Isla. Net zoals Nora's hoofd.
Het lukte Zara om in slaap te vallen. Nora nam het haar niet kwalijk. Ze wenste dat ze zelf ook kon slapen. Ze sliepen op pas gekochte luchtbedden, die snel door de beste vriendin van Isla's moeder - die nu de huishouding deed - waren opgeblazen.
Het hele huis lag vol met mensen die Isla kende. Nora vroeg zich af hoe het met haar vrienden van school ging. Ze vroeg zich af of ze hen eindelijk zou mogen ontmoeten. Ze wist niet hoe ze daarop zou reageren. Ze wist teveel van ze, om hen ook werkelijk te mogen.
Ze hadden het over Isla's verleden. Over wat ze van haar wisten. Ze hadden het over haar vrienden nu, de mensen waar haar moeder nog niet over had nagedacht, omdat het mensen waren, waar Isla nog niet zo lang mee bevriend was. En de mensen waar ze ruzie mee had gehad, mensen die ze echt niet mocht en die haar ook niet mochten.
Ze wisten niet meer hoe iedereen heette, daar ging het ook niet om. In hun vriendschap ging het niet over namen en uiterlijk en gedrag. Het ging over gevoel, personaliteit, emotie. Dat was wat ze van elkaar kenden.
Ze hield Wrens hand vast, omdat Wren het nodig had. Omdat ze moest huilen en eerlijkgezegd ook, omdat ze Zara niet wakker wilde maken en ze daarmee stiller werd.
Parker vroeg of ze het over wat anders konden hebben. Hij wilde even wat minder huilen. Hij zei dat hij zich rauw voelde. Dat was precies het woord wat Nora zocht. Ze was rauw, opgehouden met huilen, mar ze kon zo weer beginnen, als ze dat zou willen. Ze was zo moe.
De deur ging open, Zoey stond in de deuropening. Ze vroeg of ze bij hen mocht slapen. Natuurlijk mocht dat, dus ze ging tussen Wren en Nora in liggen, met haar dekbed, dat nog naar Isla rook.
