Blauw

7 // h4

Asher begon, zijn handen trillend en zijn hoofd nog vol van excuses om dit niet te doen.

'Jullie zijn vast heel verbaasd om mij hier te zien. Ja nee, ik eigenlijk ook wel een beetje. Als Isla hier was geweest, dan had ze me vragend aangekeken en zich afgevraagd of ik eindelijk een set ballen had gegroeid. Die heb ik wel, dus hier ben ik.

Ik heb de afgelopen maanden non-stop met Isla gepraat via whatsapp. Het begon stom en onze gesprekken sloegen nergens op, maar ik praatte met haar en dat was iets wat ik nooit verwacht had.

Ik dacht dat ik haar kende, maar onze gesprekken werden daar nooit diep genoeg voor.

Isla is zichzelf. Ze is druk, vervelend. Ze is emotioneel. Ze is lief, zorgzaam en maakt zich druk om iedereen en alles. Isla is mooi, maar ze is niet knap. Ze is zo'n goed mens en ze is zo veel dingen die de helft van deze mensen niet eens als een goede kwaliteit zouden zien.

Ik was verliefd op haar en verdomme, dat ben ik nog steeds. Ik zou wensen dat ik haar hier kon hebben en dat ik haar kon zoenen, maar ze is weg en ze komt niet meer terug en hoe erg ik dan ook kan wensen dat ik haar vaker gezoend had, ze komt niet terug. Isla komt nooit meer terug. Ze is de grootste 'wat als' in mijn leven, want ik kan niets meer aan haar veranderen.

Isla is dood, hoe veel ik ook over haar praat, hoe vaak ik ook onze berichten teruglees. Er is een gat en ze is dood en het kan niet gevuld worden, dus nee, ik ben niet oké en nee ik hoef geen aandacht. Ik wil gewoon mijn meisje terug.

Nu weten jullie dat ook allemaal en ik weet niet wat jullie eikels ermee gaan doen, maar probeer eens te leven zoals je echt zou willen leven en zoals je echt ben en hou op met die emotieloze shit die je iedereen de hele dag voorschotelt, want ik ben er klaar mee en zij was dat al zeker.'