School begon weer. Ik ging met de trein naar school. Het was koud buiten en ik wilde weer in die trein zitten en die mensen zien, mensen met een ander leven, met ander verdriet, ander houden-van.
Ik ging met de lift naar boven. Ik nam de luxe, want ik had er toegang toe. Dan ging ik die ook wel nemen.
Eigenlijk was het ook een soort zelfmoord om in een metalen bak te gaan zitten, die aan wat touwtjes hangt. Er schoot adrenaline door me heen. Ik kon nu neerstorten en opeens van alles, niets worden. Een lichaam, een betekenisloos omhulsel. De deuren gingen open en de adrenaline ebde weg. Weer een nieuwe dag, waarin ik alles betekende, of in ieder geval genoeg om mens te zijn.
JE LEEST
Blauw
Short StoryWanneer Isla overreden wordt door een auto en sterft, laat ze een weg van vernietiging achter, bij de mensen die haar kennen. Netties 2017 Kort verhaal Runner up