Blauw

EPILOOG // a1

Ashers handen waren bezweet. Hij veegde ze af aan zijn broek. Hij keek in het raam van het koffiewinkeltje. Eigenlijk was zijn haar te lang en hij had gister naar de kapper gemoeten, maar hij was door zijn wekker én de afspraak heen geslapen. Niet dat het hem normaalgesproken boeide dat zijn haar te lang was. Hij vond het wel grappig.

Hij checkte nog een keer zijn telefoon en glimlachte. Eve was er al.

Hij had Eve vaker willen zien toen ze van school afgingen, maar ze waren beiden te ongemakkelijk geweest om de ander te bedanken, ook al hadden ze elkaar door het vijfde jaar gesleept.

Daarna was hun vriendschap verwaterd. Asher was op school gaan focussen en vond bovendien zijn oude vrienden terug, die nog steeds eikels waren, maar het was anders, fijner.

Er stopte een bus en Asher zag het kleine meisje voordat hij er erg in had. Nora. Hij zuchtte en veegde zijn zweethandjes opnieuw aan zijn broek af. Nora, ze had er nooit van gehouden als hij zweethanden had.

Ze hadden nog wel contact, godzijdank. Alles was ongemakkelijk nadat ze het uitgemaakt hadden, ook al deden ze beiden alsof het niet zo was.

Hij zuchtte. Dat was weer een nieuw verdriet om overheen te komen, na Isla. Na Isla leek elk verdriet kleiner, maar toch was het het eind van een wereld, ergens.

Asher keek weer naar de spiegel en haalde een hand door zijn haar

Het zou goed komen.