Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)

paleis /17

Ik moest het niet meer vertalen aan de rest. Ze begrepen het door mijn gezichtsuitdrukking. Ik begon te rennen naar het paleis. Angel, Hinata, Star en Luna volgden me. In een paar minuten stonden we aan een muur van het paleis. 'Hoe moeten we in een paleis inbreken?', vroeg ik. 'Ik weet een paar zwakke plekken van het paleis toen ik kind was. Toen we met Zen hier waren was ik gefascineerd door alle gangetjes en kamers dat ik een keertje 's nachts uit mijn kamer wegliep om alles te verkennen', zei Angel lachend. 'Ik weet nog een plaat waar een gat in de muur zit', zei Hinata plots. Het paleis was reusachtig. We gingen voor een stuk door het bos. We vonden een gaatje in de muur. Ik zou er misschien nog net er duurkunnen want ik was redelijk klein.

Star, als kat en Luna, als een wolf kropen als eerste door het smalle opening. Ze keken aan de andere kant van de muur of er niemand te zien was. Na een tijdje kwam Star terug door de muur om te zeggen dat alles goed was. Oké, nu mijn beurt. Ik hield mijn adem in. Asuna en Angel duwden me door het gat.Het was een wonder dat ik erdoor geraakt was. Aan de overkant keek ik rond me. We waren op een stuk privé bos van het paleis. Hier was alles erg verzorgd. Alle bomen stonden op een onnatuurlijke rechte lijn. Ik keek terug door de krak van de muur als teken dat alles in orde was. Ik zei tegen hen dat ze hier moesten wachten op me (en misschien Zen) om me door het gat heen te sleuren. We liepen geluidloos door het verzorgde bos. Het was wel makkelijk. Er lag hier geen blad op de grond die onder je voeten kon kraken. Na een paar minuten stappen zag ik een witte muurmet ramen waarvan de omranding met bladgoud beschilderd was. Ik ging achter een boos staan en bestudeerde de omgeving. Luna en Star stonden achter een struik niet ver van me. Ze luisteren of er iemand dichtbij was. Ik sprong van Boom naar boom. Ik had van Asuna een onopvallend kleed met kap gekregen die leek als die van een dienstmeisje. Van haar had ik informatie gekregen waar Zen mogelijk zou kunnen zitten. Na een tijdje voelde ik en zenuwachtige maar toen Star en Luna tegen mijn been aanspreken werd ik rustigeren kreeg ik zelfvertrouwen. Waar was er een plek waar in binnen kon komen? Ik had meer hulp nodig. Ik moest mijn gaves gebruiken. Terwijl Luna en Star naar plekken zochten, gebruikte ik mijn gave om contact te maken met dieren die in het paleis rondliepen. Na een tijdje kreeg ik contact met een muis die in een ondergrondse gang bevond. Door Angel haar beschrijving wist ik dat de muis zich in de kerkers bevond. Ik begon te duizelen en viel op de grond.

Dit was nooit eerder gebeurd! Een paar minuten later toen mijn hoofd niet meer zo duizelde deed ik mijn ogen open en zag ik...... ik DE ONDERGRONDSE KERKER??!!?? Wat?? Waarom?? Ik was toch niet naar daar gewandeld toen mijn hoofd duizelde? Ik bewoog niet uit vrije wil. Iemand anders liet me bewegen. Of wacht... Was ik de muis geworden met wie ik wilde communiceren? Ik kon alleen via gedachten met dieren in de omgeving van op afstand praten maar door de ogen kijken van het dier? Ik had zoveel vragen maar daar had ik nu geen tijd voor. Ik moest mijn nieuwe krachten gebruiken om Zen te vinden. De muis liep inderdaad in de ondergrondse kerker. Hij liep voorbij alle cellen en nergens was Zen te vinden. Ik wilde terug naar mijn eigen lichaam en probeerde het contact met de muis te verbreken. Het was moeilijker dan je denkt. Ik sloot mijn ogen en nam diep adem. Toen ik mijn ogen terug opendeen zag ik te mooi gesnoeid bomen en blauwe lucht. Ik was gelukkig terug in mijn eigen lichaam. Star (terug in mensenvorm) stond naast mij met een bezorgde blik in haar ogen. 'Oh gelukkig je bent terug wakker, ik was in paniek geschoten toen in een plof uit jou richting hoorde en dat je dan op de grond lag', zei ze met een opgeluchte stem. Heel kort vertelde ik over de muis en dat Zen niet in de kerkers bevond. Hij moest dan ergens boven de grond bevinden. Ik wilde mijn krachten niet meer gebruiken want ik was er te duizelig van geworden maar ik deed het toch. Ik sloot terug mijn ogen en zocht naar een dier die in het kasteel boven de grond bevond.