We probeerden ons te oriënteren van waar we gisteren kwamen. Het ging een beetje moeizaam door al dat wit. Niet alleen dat, Luna kon niet meer onze sporen ruiken en ik kon het ook niet vragen aan de dieren voor de weg te wijzen want er waren er geen. We moesten ons instinct volgen.
'Hoelang denk je dat we hier al wandelen?', vroeg Zen zich af.
'Ik heb er ook totaal geen idee hoelang we hier al zijn.'
We stapten in stilte verder. We hoopten stemmen te horen. Achter zeker een half uur hoorden we eindelijk stemmen, nu hopen dat ze van Star, Yuki of Sakura kwamen. We verborgen ons in de dichtst bijzijnde struik. We hadden geluk het waren hun stemmen. Star en Sakura hadden Yuki gevonden. Ik wilde naar hen toerennen maar Zen hield me tegen.
'Shht, ze zijn een oplossing aan het zoeken, laten we ze gewoon met rust laten.' Ik knikte.
'Oké ik heb geen idee of dit misschien zal helpen maar ik ga jullie in een dier proberen te veranderen, misschien merken jullie dan iets op', hoorden we Star zeggen. Ze veranderde Yuki eerst. Star brabbelde een paar onbekende woorden. Alleen zij wist de betekenis ervan. Ze maakte ook een maar handbewegingen naar Yuki toe. Ze werd een prachtige roodborstje. Ze fladderde een tijdje rond, ze genoot ervan. Daarna veranderde Star haar terug in een mens.
'Wouw! Het voelde heerlijk om ze vrij te fladderen in de lucht!' Riep Yuki enthousiast uit.
'Oké nu jou beurt Sakura.' Star deed hetzelfde ritueel nu ook bij haar. Sakura ook een roodborstje. Star hield haar hoofd schuin. 'Dit had ik niet verwacht. Jullie hebben hetzelfde innerlijke dier.' Sakura veranderde terug in haar mensenvorm.
'Star dit is zo geweldig!' Zei ze uitbundig.
'Hebben jullie er iets aan overgehouden, hoe ik mijn krachten gebruik? Kunnen jullie dit nu toepassen bij die van jullie?'
Sakura en Yuki deden hun ogen dicht. Ze waren allebei in diepe concentratie. Na een tijdje gaf Sakura het op.
'Sorry Star het lukt niet..' Sakura stond op het moment om te wenen. Ik keek aandachtig naar Sakura. Zag ik nu net dat haar ogen van kleur veranderden? Yuki wilde haar een knuffel geven maar ze kon het niet doen.
'Sakura, ik wil je zo graag een knuffel geven, ik hoop dat we er ooit gaan uitkomen.'
Sakura ging terug recht staan.
'We komen er zeker uit!' Riep ze zelfverzekerd.
Ze liep in de richting van haar zusje toe.
Nu wist ik het zeker, haar ogen veranderden van kleur. Maar niet alleen de hare.
JE LEEST
Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)
Ficción GeneralWanneer Lucy mee naar het paleis wordt gebracht loopt ze rond. Ze dacht dat dit de eerste keer was dat ze hier was, maar waarom weet ze de weg door het paleis zonder dat iemand het haar ooit getoond heeft? Er loopt een vrouw rond, de volgende konin...
