Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)

William /39

Na een paar minuten lopen had de vogel een glimp op gevangen van Luna, waardoor ze abrupt naar rechts ging. We gingen door allemaal smalle straatjes. Als ik hier alleen had gelopen, ging ik nooit de terugweg hebben gevonden. Gelukkig kende Crystal en Sakura hem vanbuiten.
Heigend kwam ik tot stilstand vlak voor Luna. Toen ik gerug terug op adem kwam zag ik dat ze niet meer met drie waren. Ze hadden Angel gevonden! Ik lachte blij naar Angel.
'Sorry Lucy voor heer de heisa ik heb veroorzaakt', zei ze oprecht.
'Geen probleem, iedereen is blij dat je terug bent maar we hebben wel nu een ander probleem.'
Ik vertelde over William de boodschapper. Angel was terug boos en wilde het weer op het lopen zetten richting Zen. Maar ze hield haarzelf tegen.
'We zullen er best allemaal te samen naar toegaan.'
Star en Yuki zullen er ook elk moment zijn. Ik wees naar de vogel.

Toen we terug bij Zen waren, kwamen Star en Yuki ook net eraan.
Ik gebruikte snel mijn krachten om de vogel te bedanken. Hij sjirpte vriendelijk terug en vloog weg.
Angel knikte naar Zen om aan te geven dat ze wist wat er gebeurt was.
'We kunnen niet anders dan terug keren', zei ze binnensmonds.

We stopten allemaal snel nog bij het huis van Crystal. Zij had besloten met haar dochters niet mee te gaan ookal had Zen het aangeboden. We moesten allemaal opnieuw afscheid nemen van iemand. Eerst was het Hinata. Vandaag was het Crystal, Sakura en Yuki. We hadden zeker belooft om bezoek te komen. Yuki en Sakura waren aan een project bezig op een Magical schaatsbaan te maken. Iedereen was zeer benieuwd naar het resultaat. William was er niet mee gediend dat het afscheid zo lang duurde maar niemand trok het zich aan. De boodschapper had geregeld dat er koetsen kwamen om ons sneller naar het paleis te brengen. Er kwamen twee prachtige goudbruine koetsen op ons af met elk twee paarden. Drie paarden waren donkerbruin en de andere was wit. Dit waren echte koninklijke koetsen! Ik was niet de enige die met verbazing stond de kijken. Iedereen, behalve de personen die van het paleis kwamen, Zen en Angel, zaten te staren met open mond.
William schraapte zijn keel: 'Willen jullie alstublieft in de wagens stappen?' Hij klonk nog steeds ongeduldig. Iedereen werd uit droomwereld gehaald, ookal was dit niet helemaal waar. We konden in de koetsen rijden! Wat wel zeer logisch klonk. Onze groep van vijf mensen werd weer gesplitst, dit keer in twee. Angel had aangeboden voor de veiligheid om in een andere koets te zitten dan Zen. Zodat de andere groep ook informatie kreeg over het paleis. Zen ging als eerste in de linker koets terwijl Angel naar de rechter liep. Luna wilde bij Star, dus gingen zij naar de rechter koets. Luna vond het leuk op Star te aaien terwijl ze als kattenvorm op haar shoot lag. Ik was de enige die nog niet was ingestapt. Ik zwaaide nog eerst naar Crystal , Sakura en Yuki voordat ik naar de linker koets liep. Toen ik eenmaal in de koets zat moest Zen lachen.
'We worden altijd tesamen in een groep gezet.'
Ik moest er ook van lachen. We stopten allebij direct met lachen toen de norse William richting onze koets kwam lopen. Hij ging heel de reis met ons mee.
'Sorry maar ik denk dat we niet meer zoveel zullen lachen met hem aan zijn gezicht te zien', fluisterde Zen. Ik moest mijn best doen om niet terug hard te lachen. Eenmaal William neerzat gaf hij een teken wat we konden vertrekken.