Het moment dat ik mijn ogen opendeed, was alles steeds zwart. Naarmate mijn ogen aan het duisternis gewend was zag ik een bureau, klok, deuren. Ik was in mijn kamer. Rechtstaan lukte niet in één beweging. Het plafond werd de vloer, en omgekeerd. ik sloot mijn ogen om de draaikolk te stoppen. Als een blinde ging ik op mijn voeten staan. Mijn oor hoorde geluiden, van mijn maag.
Eten.
Als een hongerige mol liep ik van hoek naar hoek. Mijn vingers begeleiden me langs de muren. Ik kruiste een soortgenoot. We botsten tegen elkaar. De mol was verder weg geslopen, alleen liet hij een spoor achter.
Eten. Ik was niet de enige die rond vier uur in de nacht achter voedsel zocht.
Met een volle maag ging ik terug in mijn winterslaap.
Ik had er spijt van dat ik niet wist wie de persoon in het duister was. Misschien kom ik er morgen achter als ik om twee uur 's nachts weer opsta. Is het de moeite waard?
Dat weet ik niet.
Uiteindelijk liet de zon zich zien. Ik had beweging nodig, frisse lucht. Leven, Licht. gewoon het omgekeerde dan dat ik in de kast had. Ik deed mijn deur nog niet volledig open en er vloog een schim op mij af.
'Lucy! Fijn je te zien!', riep Star in mijn jurk dat ik net had aangedaan. Luna maakte de knuffelgroep groter. Ik had hen gemist. Zeker omdat we elk bezig waren met een ander deel van het feest waardoor ik hen al eerder niet zoveel zag. Het feest. Ik hoop dat niemand mijn gebrek doorhad zoals de koning en koningin. Tijdens het ontbijt stond de trouw centraal. Ik knikte alleen met een lach. Hopen dat ze mij geen vraag stelden.
~ Hebben jullie een favoriet kleur?
Ik hou van paars. 💜
Lucy 😂
MusicGirl ~
JE LEEST
Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)
Fiction généraleWanneer Lucy mee naar het paleis wordt gebracht loopt ze rond. Ze dacht dat dit de eerste keer was dat ze hier was, maar waarom weet ze de weg door het paleis zonder dat iemand het haar ooit getoond heeft? Er loopt een vrouw rond, de volgende konin...
