Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)

A cat? /6

Ik was aan het rennen, zeer hard. Alle bladeren onder mijn voeten vlogen in het rond. Ik wilde alleen zijn. Er is zoveel gebeurd de laatste 3 dagen. Ik bleef rennen zonder te kijken. Ik werd door iets geleid maar ik weet niet door wat. Ik volgde het alleen maar. Naar waar werd ik geleid?

'LUCY, LUCY, WORDT WAKKER SLAAPKOP', riep Asuna. Ik had me overslapen. 'hehe, goedemorgen Asuna', zei ik half slapend. Ik dacht dat ik wakker was maar het was een droom. 'Je ging vandaag met Zen door het bos wandelen voor bruikbaar materiaal te zoeken', zei tante. Ik vond het niet erg om zo veel keer in het bos te gaan. 'Jaha ~geeew~' Ik was nog moe, te moe. Ik maakte me klaar en dan vertrokken we.

Ik kon wel elke dag door het bos lopen ik hield er zoveel van. Als ik alleen ben praat ik met de dieren. Ze heb ik veel diersoorten ontmoet. Wie liepen in stilte. Zen wist meer over mij dan ik over hem. Ik wilde hem graag leren kennen. Dus ik startte de conversatie hoe bang ik ook was maar ik bleef hem vertrouwen. 'Z-Zen heb je al een idee gevonden om terug naar het kasteel te raken?', zei ik. Hij keek naar me en zei: 'Neen maar ik wil rondreizen om mensen te zoeken met dezelfde gave en weten wat zij kunnen en doen. Ik wil graag met mijn krachten de wereld verbeteren maar mijn vader laat dat niet toe. Hij denkt dat ik een gemene tovenaar ben ofzo.' 'Ik dacht dat ik vroeger de enigste was en dat er een soort vloek op me was maar dat was niet zo. We weten niet waarom wij krachten hebben en vanwaar ze komen', zei ik. 'Dat is de reden waarom ik ga rondreizen om alle mensen te zoeken met speciale krachten', zei Zen. Ik had nog geen doel. Alleen mezelf zijn en zo ver mogelijk van de onbekenden weg zijn. 'meoww...' 'meo..' Ik schrok. Ik vertaalde aan Zen wat de kat zei. We renden direct naar het geluid. Er waren rovers in het bos. De ergste soort mensen dat ik haat. Ik zag een kitten met een doffe blauwkleurige vacht liggen in het gras. Het bewoog geen vin. Haar glanzend haar was dof en haar oogjes waren gesloten. Ik werd woedend. Ik pakte een tak en liep op de rovers toe. Als ik boos werd kan ik niet over mijn emoties controleren. Zen hield mijn hand vast en zei dat ik me moest proberen te kalmeren. Ik bleef staan maar met de tak stevig tussen mijn handen. Zen liep naar de rovers toe en vroeg rustig waarom ze de kat aanvielen. Een stevig gebouwde man met een geweer zei met een diepe stem: 'Hij heeft een speciale kleur vacht, iets dat niet vaak voorkomt. Ik wil het vellen voor aan mijn muur te hangen.' Ondanks dat ik boos was en de tak wilde smijten bleef ik staan. Zen haalde zijn zwaard uit en wees naar de man. 'Wilt u graag deze kat geen pijn doen. Als hij speciaal is dan moet u hem juist laten leven', zei hij. De jagers werden boos. Ik liep een stukje naar achteren todat ze me moeilijk zagen. Ik gebruikte mijn krachten. Ik moest deze kat redden.

'Vogels in het bos kom mij helpen', floot ik. Gelijdelijk aan kwamen vogels naar mij toe gevlogen. 'Help mij met deze kat te redden.' Verschillende soorten vogels begonnen in cirkels rond de rovers te vliegen. Er waren zoveel vogels dat je de jagers nauwelijks meer zag staan. Alleen een wolk vogels. Ze verwondden de mannen niet. Het was een waarschuwing. Als ze nog in het bos komen, gingen de vogels hen weer wegjagen. De mannen renden al vloekend weg uit het bos.

Ik liep snel naar de kitten. Het was al zijn fit verloren. Ik begon te wenen. 'Nee neen niet doodgaan', zei ik snikkend. Ik begon het te strelen en legde het dicht tegen mij aan. Er kwam een licht vanuit de poes.