Ik keek naar de versiering binnen in de koets. Er waren overal over de wanden krul motieven in goud gekleurd. Ik was benieuwd wat ze in de andere koets deden want hier was het muisstil. Er zaten nog allerlei vragen in mijn hoofd. William of Zen moesten mij informeren hoe ik mij in het paleis moest gedragen. William begon met zijn stuk uitleg. Hij klonk zoals een strenge leerkracht waar elke leerling bang zou van worden.
'Jongedame, u zult zich in een paleis bevinden dus zult u zich moeten gedragen naar de etiquette. We zullen u informatie meegeven voor het feest waar u zich stipt aan zult moeten geven.'
Ik knikte zo beleeft mogelijk. Het was nu Zen zijn beurt om niet in de lach te schieten van mijn gedrag. William keek boos naar de prins waardoor hij direct stopte. Na een lange tijd was William eindelijk gedaan met zijn waslijst van regels. Ik snap niet dat Zen zo kon leven maar snapte nu wel waarom hij soms weggsloop uit het paleis. Ik wist niet hoe lang de reis terug zal duren.
Opeens trok er iets mijn aandacht. We waren uit het bos waar we Yuki voor het eerst ontmoet hadden. Dit betekende dat we in de stad waren waar Hinata woont! Ik drukte mijn gezicht bijna tegen het glas om haar te zien. Bijna was ik al mijn etiquette vergeten. De ramen van de koets waren gelukkig heel groot. Als men wilde konden deze met gordijnen toe doen, in dezelfde goudkleur als de siermotieven. Wat ik ook gemerkt had is dat de koets zeer comfortabel zat waardoor ik lekker kon wegduiken, als de etiquette dat nu eenmaal had toegelaten. Moesten ze dit ook al in de andere koets doen?
Ik zat nog altijd door het raam te staren. Ik zag een meisje van dezelfde leeftijd als mij. Ze leek zeer goed als Hinata. Ze liep een beetje voorop in de regen richting waar wij naar toe gingen. Toen ze eenmaal dichter was kon ik haar gezicht beter zien.. En het was Hinata! Ik liet al de protocollen die ik nu al moest volgen voor vijf seconden achter me en zwaaide als een gek het raam om haar aandacht te trekken. Zen en William waren geschrokken door mijn plotseling gebaar. Hinata was ook geschrokken maar toen ze mij herkende lachte ze en zwaaide terug. Daarna reed de kar haar met een flits voorbij. Ik herneemde mijn etiquette en gebaarde alsof er niets was gebeurd.
'Hinata', fluisterde ik.
William moest zijn best doen om mijn onderneming van een minuut geleden te vergeten.
JE LEEST
Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)
Ficción GeneralWanneer Lucy mee naar het paleis wordt gebracht loopt ze rond. Ze dacht dat dit de eerste keer was dat ze hier was, maar waarom weet ze de weg door het paleis zonder dat iemand het haar ooit getoond heeft? Er loopt een vrouw rond, de volgende konin...
