Part{3}

7.8K 458 2
                                    

"မင္းကိုယ့္အိမ္လိုက္လည္မလား?"

သူ႔စကားအဆံုးမ်က္ရည္လဲ့ေနေသာ
မ်က္ဝန္းေမွးေမွးေလးမ်ားက
အားကိုးတႀကီးေမာ့ၾကည့္လာသည္ကို
ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဒီကေလးဒီလိုပံုႏွင့္အိမ္ျပန္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို
သိေနေသာသူကပင္
အလိုက္တသိျဖင့္ေမးလိုက္ျခင္း။

မျပန္ေစခ်င္ဘူး....
ဒုကၡဘံုငရဲတြင္းကို....
ထြက္မသြားေစခ်င္ဘူး.....
ကိုယ္မရွိတဲ့အေဝးတစ္ေနရာကို....

အကယ္၍မ်ား....
မင္းနာက်င္မႈေတြခံစားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ..
အဲ့နာက်င္မႈေတြကိုေပးတဲ့သူက....
ကိုယ္ပဲျဖစ္ရမယ္။

"လိုက္လည္မယ္မလား?"

သူေမၽွာ္လင့္ထားသည္က....
ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးလက္ခံမယ္လို႔ေပါ့။
တစ္ကယ္တမ္းလက္ေတြ႕....
သူရလိုက္သည္က...

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္arjushi
က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနလို႔ပါ"

ျငင္းလိုက္တာလား...
အခုသူက်ေနာ့္ကမ္းလွမ္းခ်က္ကိုျငင္းလိုက္တာလား...
Hukငါ့ကိုျငင္းတယ္ေပါ့...
ငါ့ကိုျငင္းရဲတယ္ေပါ့.....

ေစာင့္ၾကည့္byun baekhyun!!!
အခုမင္းျငင္းဆိုခဲ့တဲ့ေနရာမွာ...
မင္းဘဝအတြက္....
အဆိုးဆံုးငရဲခန္းေတြကို...
ထာဝရျဖတ္သန္းေစရမယ္။
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧
လံုးသားရဲ႕ရင္ခုန္သံကိုမ်က္ကြယ္ျပဳလို႔...
ခ်စ္ျခင္းကင္းမဲ့တဲ့ငရဲဘံုမွာ....
ဆက္လက္လို႔ရွင္သန္ပါရေစ။

ခ်စ္ရသူမ်က္ဝန္းကၾကင္နာရိပ္ေတြကို....
ဥေပကၡာျပဳလို႔....
ရက္စက္မႈေတြျပည့္ေနတဲ့ငရဲဘံုမွာ....
ဆက္လက္လို႔ရွင္သန္ပါရေစ။

အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကိုလ်စ္လ်ဴ ရႈလို႔....
အမုန္းဆိုတဲ့မေကာင္းဆိုးဝါးကိုပဲ....
က်ေနာ့္ဘဝထဲလက္ခံထားပါရေစ။

"မင္းကိုယ့္အိမ္လိုက္လည္မလား?"

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်ိဳသာတဲ့စကားသံလား။
သူ႔ရဲ႕အသံဩဩ....
စေတြ႕တည္းကသေဘာက်ခဲ့ရတဲ့အသံ။

ခက္ထန္သလိုထင္ရေပမယ့္...
ၾကင္နာရိပ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာ...
စေတြတည္းကသေဘာက်ခဲ့ရတဲ့မ်က္ႏွာထား..

As You LikeTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang