Niyetimin yazı yazmak bile olmadığı bu akşamda,
sessizliğin vaveylasının soluğunda dinlendi ruhum.
Alacakaranlığa yeniden pusla ve yağmurla uyanacaktım.
Yüreğimin sarsıntısının korkusundan,
karanlığın putreline sindiğimde bile düşündüm seni,
nasıl gelmediğini.
Mutsuzsundur belki,
belkide sadece yıkık dökük bir sahnede,
siyah perdelerin ardındaki oyuncusundur.
Heyecanlı,
bir o kadar da darda.
Dolu dolu,
bir o kadar da yalnız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi
PoetryKaranlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı. Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim. Ne z...
