Bir hüzün süzüldü gözlerimden.
Ayaklandı kederlerim,
gittikçe çoğalıyor yalnız geçen günlerim.
Solgun benizlerin yansımasını işitirim denizin körpe kıyılarında.
Oradaydın sende.
Hemen yanındaki yerimi almıştım bende,
lakin sen görmedin,
işitmedin soluğumu.
Hüzün damlaları işgal etti biraz sonra cemalini.
Neyeydi bu hüzün?
Kimeydi?
Sol yanını istediğine mi,
yoksa senin uğruna sol yanını kaybedene mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi
PoetryKaranlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı. Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim. Ne z...
