Canım acıdığında, sana koştuğumda kanatlarımı kırmıştın.
Kalbim acıdığında senin yüzünden, yine bütün yollar sana çıktı.
Ama yüreğim bir dahasına dayanırmıydı bilemiyorum.
Sana attığım adımları itiklediğin için sende bilemeyeceksin seni ne kadar sevdiğimi baba.
Ben küçükken de yoktun, şimdi de yoksun. Ve sanırım bundan sonrada olmayacaksın.
Biliyor musun, alıştım.
Evet, evet yokluğundan bağsediyorum.
Alıştım ona.
Benimle senden daha çok ilgilendiği için sana değilde yokluğuna alıştım.
Yarım kalan şiirlerimi yokluğun doldurdu.
Satır aralarında kaybettim seni.
Ama nokta koymaya el vermedi gönlüm.
Bir daha ki virgülde görüşmek üzere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi
ŞiirKaranlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı. Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim. Ne z...
