Karanlığın efsûnkâr yolunda ilerlerken sana takılmak gibiydi yalnızlığım,
sana takılıp dizlerimi kanatmak.
Puslu kapıların ardına sığıp aklımı yitirmek gibiydi sensizliğim,
öylesine iman dolu.
Aslına dokunursak işin, nasıl anlatacağımı bilmiyorum sensizliği,
tarifi yok gibi...
Ayın sonunu bırak,
bu günün sonunu nasıl getireceğimi bilmiyorum senin yoksunluğunda.
Karşı cadde de yalnız başına süzülen uçurtmalara benzedi hayatım.
İpmin ucunu umursamazca salan bir çocuğa,
gönül bağlamışım ben.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi
PoetryKaranlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı. Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim. Ne z...
