Terbiyeli bir günde,
terbiyesiz bir gecede.
Yine yürürken sokaklarda,
affına sığınarak çarptım birine.
Oralı bile olmadım seni düşünürken.
Bundan sonraki hayatımsa,
seni düşünürken sana çarpmak gibiydi.
Ben,
seni bildiğimden baka kalırken,
bu seferde oralı olamayan sendin.
Bilmeyişine,
Tanımayışına;
Üzülemedim bile.
Arkamı dönüp giderken bile kırılamadım sevmeyişine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi
PoetryKaranlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı. Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim. Ne z...
