Bu kış artık kelebekler ötmeyecek.
Candan bir duvar oluşturup,
sinecekler.
Anlattılar,
çok da üzgünler hani.
Onlar için açılan gökkuşağı doğmayacak.
Parçalanmış dermanı,
anlattı,
çok da mahcup hani.
Klasik bir ruh içindedir ancak yorgun yürekli,
deniz.
Kabul etmiyor rengarenk şemsiyesini tepesinde.
Sonsuz bir ufuk ve yalnızlık içinde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi
PoesíaKaranlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı. Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim. Ne z...
