Hard To Get ft. One Direction

Hoofdstuk 27

pov. Liam

Het is al een paar weken verder en Nina verteld me telkens weer dat ze gillend gek word van het niks doen. Ze oefent meer dan mag om zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Ik ben elke dag bij haar langs geweest om haar gezelschap te houden, te kijken hoe het met haar gaat en haar op de hoogte te houden van het politie onderzoek.

Eerst vertelde ze dat ze zich niks kon herinneren, dat het één groot zwart gat was. In het begin geloofde ik haar maar langzamerhand niet meer. Ze herrinert zich meer dan ze mij verteld, ik weet het zeker! Ik heb het meerdere keren aan haar gevraagd maar ze houdt haar lippen stevig op elkaar.

Ik heb vandaag een verassing voor Nina geregeld, één waar ze heel blij mee gaat zijn.

Als ik op haar deur klop en ze mij toestemming geeft om binnen te komen, stap ik de kamer binnen.

''Waarom lach je zo? Li...? Doe niet zo eng! Die grijns bevalt me niet. Vertel me nu wat er aan de hand is!'' ''Jij ook goeie morgen.'' zeg ik als ik haar kus.

''Vertel op, waarom lach je?'' ''Ik heb een verassing voor je angel.'' Er verschijnt een glimlach op haar mooie gezicht. ''Een verassing? Voor mij? Hoe zo dat?''

''Als je even geduld hebt dan haal ik hem er even bij.'' ''Hem? Liam wie is hem?'' roept ze me achterna als ik de gang op loop.

Even later kom ik de kamer weer binnen lopen met een dokter naast mij. ''Liam wie is dit? Is dit mijn verassing?''

De dokter loopt naar Nina toe om zich voor te stellen. ''Hallo Nina, ik ben dokter Dekker. Ik ben van de fysio afdeling en ik heb inderdaad een verassing voor je. Ik heb mij laten informeren door jouw vriend, dat je heel goed je oefeningen doet en je al een aardig stuk kan lopen of strompelen, hoe je het ook wilt noemen. Vandaar kom ik even een kijkje nemen. Liam heeft mij beloofd dat hij heel goed voor je zal zorgen als je met hem mee naar huis gaat. Dus als jij zelfstandig vanaf je bed naar de w.c. kan lopen, mag je vandaag nog het ziekenhuis verlaten.''

''Liam je bent geweldig!'' ''Dat weet ik. Hup je bed uit en loop alsof je leven er van af hangt!''

Nina strompelt haar bed uit en gaat met behulp van een looprek proberen naar de deur van de w.c. te komen. Ik kijk met trots toe hoe hard ze haar best doet. Ik heb in heel mijn leven nog nooit iemand ontmoet met zoveel doorzettings vermogen als haar.

Wanneer ze de deur heeft bereikt geef ik haar een daverend applaus. Ik zie dat ze helemaal kapot is van het strompelen. Als ze wilt omkeren til ik haar op maar ze reageerd fel. ''Ik kan best zelf terug lopen, let maar op!''

Ik zet haar weer neer en kijk met opgetrokken wenkbrauwen toe. Als ze bij haar bed is juicht ze van blijdschap. ''Zie wel dat ik het kan?'' zegt ze op de manier ofdat ik heb beweert dat ze het niet zal halen. ''Je hoeft je niet telkens te bewijzen Nien. Ik weet toch allang dat je alles kan.''

Ik heb trouwens ook nog nooit zo'n koppig iemand als haar ontmoet.

''Mag ik nu naar huis?'' ''Ja, ik zou niet weten waarom je niet naar huis zal mogen. Het verder herstellen zal thuis ook wel lukken.''

Even later hebben we Nina haar spullen gepakt en zitten we in de auto op weg naar huis. Als ik haar naar binnen til, zie ik allemaal verassende gezichten.

''Nina!'' iedereen behalve Harry is blij haar te zien.

''Mocht je al naar huis?'' vraagt Louis. ''Ja. Dat had Liam voor mij geregeld.'' verteld ze Louis als ze me dankbaar aankijkt.

We worden onderbroken door de deurbeld en ik bied aan om open te doen. Voor de deur staan de 2 rechercheurs die op de zaak van Nina zitten.

''Goede ochtend meneer Payne, is de heer Styles ook aan wezig?'' ''Haz!'' roep ik naar de woonkamer. Harry komt aangelopen en gaat naast mij staan in de deur opening.

''Meneer Styles, u bent aangehouden op verdenking van poging tot doodslag.'' Mijn ogen worden groot en ik kan niet bevatten wat de agenten net hebben gezegt. Als ze Harry willen meenemen, laat ik dat niet gebeuren.

''Jij! Heb jij Nina aangerden?!'' Hij zegt niks maar zijn blik zegt me genoeg. ''Klootzak! Waarom?!'' Op dat moment sla ik met mijn vuist tegen zijn kijk. Harry rukt zich los uit de grip van de agent en slaat hard terug. Als we vechtend over het grind rollen hoor ik Nina roepen. ''Liam stop!''

Ik besteed er geen aandacht aan. Ik zit boven op Harry en pak hem bij zijn kraag. Ik sla hem met zijn hoof tegen de grond. Als ik wil uit halen naar Harry's gezicht voel ik een hand op mijn schouder. Het is die van Nina. Mijn vuist ontspant en ik sta op.

''Begrijp het dan Nina, hij is waarschijnlijk de gene die jou heeft aangereden. De gene die ervoor heeft gezorgt dat je niet meer kan dansen.'' Ik hoor haar zuchten voor ze wat zegt.

''D-dat weet i-ik.''