Hard To Get ft. One Direction

Hoofdstuk 30

pov. Nina

Inmiddels ben ik al 3 maanden in het revalidatiecentrum. Ik weet nog de dag dat ik hier voor het eerst kwam, vreselijk vond ik het! In die tijd heb ik hier ook vrienden gemaakt maar ze zijn half niet zo gezellig als de mensen thuis. Niemand mocht me bezoeken zodat ik me voledig kan consentreren op mijn herstel, een belachelijk idee vind ik zelf. Ik mis Liam ontzettend. Iemand die me echt door deze tijd heen sleept is Jordy, mijn persoonlijke begeleider. Hij is 2 jaar ouder dan dat ik ben en in het begin was de sfeer tussen ons zwaar ongemakkelijk, maar nu is hij 1 van mijn beste vrieden en helpt hij me door deze tijd.

Mijn grootste motevatie is natuurlijk Liam. Hoe eerder ik weer te been ben, hoe sneller ik hem om de nek kan vliegen. Hij is super lief geweest de afgelopen 3 maanden en hij heetf me elke dag gefacetimed. Voor ons dagelijkse gesprek zometeen heb ik nieuws waarvan ik niet kan wachten om het te veretellen.

Als ik zijn naam zie verschijnen om het beeldschrem van mij telefoon weet ik niet hoe snel ik op moet nemen. ''Heeeeeeeeeey babe!'' ''Heey Li!''

''Ik mis je...'' zegt hij terwijl hij een pruillip trekt. ''Dat hoeft niet meer.'' antwoord ik met een glimlach van oor tot oor. ''Hoe bedoel je? Mag ik je komen opzoeken?'' ''Nee, nog beter! Ik mag morgen naar huis! Mijn kofeer is al gepakt.''

''Ik wist wel dat jij snel zal herstellen, ik ben trots op je!'' Zelf als via de telefoon laad hij me blozen.

''Hoe laat landt je vliegtuig in Engeland? Dan haal ik je op.'' '' 'S avonds rond een uur of 8 denk ik.''

''Dan hebben we een optreden.'' ''Dat weet ik en ik dans mee!''

''Mag dat als zo snel?'' ''Nee, maar ik ben-.'' ''Je bent eigenwijs. Ja dat weet ik en er is vast ook geen manier om je niet te laten dansen.'' Hij trekt één wenkbrauw omhoog en rolt met zijn ogen. ''NOOP! Ik heb me hier zo op verheugd! Om jou te zien en te kunnen dansen!''

''Trouwens niks zeggen tegen de andere ik wil ze morgen verassen.'' ''Is goed babe. Zie ik je morgen?'' ''Ja, tot morgen!''

''Ik hou van je, Nien.'' ''Ik ook van jou, Li!''

Als we het gesprek hebben afgerond en ik heb opgehangen, mis ik zijn mooie bruine ogen nu al.

Ik besluit maar te gaan slapen, wat niet lukt omdat ik veel te opgewonden ben voor morgen.

A/N: ik weet dat het een beetje verwarrend is dat Nina in het vorige hoofdstuk naar een revalidatiecentrum ging en nu al weer terug gaat, maar ik vond het een beetje een stom idee en wou er niet over schrijven. Vandaar dat ze nu al weer kan lopen en naar huis gaat.