Dark Side (Askıya Alındı)

11. Bölüm - ''The Dangerous Proposition''

Pekala, bu sefer ''yeni bölüm zamanı'' diye sevinemiyorum. Açıkçası yeni bölümü paylaşmakta istemiyordum. Ama okuyanlar olur 'belki' diye paylaşıyorum. 2-3 günde geçen sınır, 1 haftada zorla oy alarak geçti. Bir şey diyemiyorum. Yazma isteği falan kalmıyor bende.

Aile meselelerine giriş yapıyorum. Bu cümlemle bile açık uçlu bir spoi verdiğimden adım gibi eminim.

Multimedia'da Dylan var.

Bölüm şarkısını çok seviyorum. Rihanna ve Justin Timberlake iş birliği der, susarım.

Bölüm sınırını bu bölümden itibaren çoğaltacaktım ama baktım ki okuyan kimse yok, boş verdim.

Yani sınır aynı; 100 okuma, 20 vote ve 5 yorum.

İyi okumalar.

-2 Gün Sonra-

Gözlerimi kısarak uzun kirpiklerimi elmacık kemiklerime yaydım. Bunu seviyordum.

Odamın penceresinden içeriye süzülüp yatağıma vuran güneş ışığı nedense huzur veriyordu.

Neden böyle şeyler hep huzur verirdi, mutlu ederdi ya da gülümsememizi sağlardı?

İnsanoğlu çok mu duygusaldı yoksa bu gerçekten psikolojik bir şey miydi?

Kafa karıştırıcıydı ama güzeldi.

Havanın bugün iç açıcı olması hoşuma gitmişti. Yataktan fırladığım gibi kendimi dolabımın önüne attım. Elime geçirdiğim birkaç parça kıyafeti pijamalarımla yer değiştirdim.

Kırmızı pantolonum ve Chanel marka bluzumu üzerime geçirdim. Bir çift çorap giyip kırmızı Converse’lerimi ayağıma geçirdim.

Saçlarımı hızlıca topuz yapıp kâküllerimi düzelttim. Gözlerime can çekişerek likit çektiğimde derin bir nefes aldım. Bunu yapmak bu kadar zor olmak zorunda mıydı, tanrı aşkına?

Aynaya baktığımda gülümsedim. Çok şirin olmuştum. Cidden.

Sırt çantamın içine defterimi ve kalemlerimi atıp çantayı yerde sürükleyerek çalışma masama gittim. Telefonumu alıp kot pantolonumun cebine sıkıştırdım ve çantayı omzuma atıp odamdan çıktım.

Koridoru geçerken gözlerim istemim dışında Rachel’ın odasına kaymıştı. Zayn 2 gündür bizim evde kalıyordu. Rachel’ın odasında, onunla beraber. Karşı çıkmıyordum. Sanki içten içe Zayn’i anlıyordum.

2 gün önce olanlarıysa düşünmek istemiyordum.

Ama elimde olan bir şey değildi.

Liam, Zayn’i ve beni eve kadar takip etmişti. Yanımıza gelmemişti, takip etmişti. Harry beni ve Zayn’i gördüğünde, arkamızda da Liam’ı gördüğünde gözlerinden ateş fışkıracak gibi olmuştu. Zayn’i sürükleyerek evlerine soktuğunda Liam’la yapayalnız kalmıştım.

Sanki bir seri katilin soğuk nefesini her zaman ensemde hissediyormuşum gibi arkamda duruyordu.

Ve ben koşarak eve girmiştim.

O günü, akşamı, geceyi evde hapsedilmişim gibi geçirdim. Hatta odamda. Atıştırmalık yiyecek ve içeceklerden bir kaçını alıp odama çıkarmıştım. Takviye olarak bir de su. Bütün günü ders çalışarak, – Bilirsiniz, lanet olası sınavlar, ödevler ve başarılı olma çabaları. – akşamı kitap okuyarak ve geceyi de odamda pinekleyerek geçirmiştim.

Ve ertesi gün ayaklarımı sürükleyerek zorla okula gitmiştim. Bütün olayların dışında kalmaya çalışsam da sanki her şeyin merkezi benmişim gibi bütün belalar gelip beni buluyordu. Saçma ve acı bir şekilde komik.