Our Black Night || Dylan O'Brien

39

Dylan: nie piszesz od dwóch dni to nie możliwe, abyś tak długo się gniewała

Ja: niby czemu?

Dylan: wreszcie, dziękuje Bogu

Ja: bóg tutaj nie gra większej roli, wiesz?

Ja: napisałam do ciebie, żeby wyjaśnić sobie coś

Dylan: zachowałem się jak dupek i doskonale o tym wiem, dlatego przeprosiłem

Ja: ja nie chcę przeprosin

Ja: poczułam się bardzo źle z tym jak mnie potraktowałeś

Dylan: zdaje sobie z tego sprawę

Ja: super, naprawdę

Dylan: przepraszam

Ja: wiesz co? Gdy ty wciskasz mi swoje pieprzone przeprosiny ja poznałam chłopaka, który się mną zajął i sprawił, że pierwszy raz od kilku dni się uśmiechnęłam

Ja: byłam z nim na pierwszej pieprzonej randce, w pieprzonym kinie i było naprawdę świetnie, chociaż wybrał jakiś beznadziejny film

Ja: a ty co? Potrafisz tylko mieć pretensje, być zazdrosny chociaż tak naprawdę nie wiem o co

Dylan: o ciebie kurwa, o ciebie Amy

Ja: nawet nie mamy szansy zobaczyć się na żywo

Dylan: i nawet nie wiesz jak bardzo to boli i denerwuje

Ja: takie życie

Dylan: a co jeśli ja naprawdę się w tobie zakochałem?

Ja: nie wiem, nie mamy szansy

Dylan: kocham cię