Chasing Cars (KathNiel FanFiction)

Chapter 22

Chapter 22

Ivan's POV:

2 months na ang nakakalipas ng magconfess ako kay maxine, everything went really well. Nasabi ko na din sa mga kapatid ko and to my parents ang tungkol sa amin ni maxine and obviously they were really happy for me.

Mas napapadalas ang panunukso sa aming dalawa sa office, dala na din ng pagiging mas close naming dalawa after boracay. Hindi pa man kami official pero ramdam ko na parang may commitment na din kami at sa kanya ko lang ito nagawa, ang maging patient.

Araw araw kong pinaparamdam kay maxine kung gaano niya kadeserve ang mahalin at pahalagahan. Hindi man niya sinasabi ang tunay niyang nararamdaman pero ramdam ko naman na she also somehow feels the same kaso hindi pa niya kayang aminin sa sarili niya.

Ako: Saan mo gusto mong lunch?

Maxine: gusto ko magtapsilog.

Ako: okay then, magtapsilog tayo!

Maxine: may alam ka bang masarap ng tapsilogan dito?

Ako: meron! Actually kakaopen niya lang nung isang araw eh, sa may katipunan.

Maxine: oh tara na! Gutom na ako!

We went directly to that tapsilogan. When we arrived agad kaming nilapitan ng waiter and then we ordered tapsilog.

Maxine: alam mo ba na ngayon lang ulit ako makakatikim ng tapsilog?

Ako: at bakit naman?

Maxine: i only have one favorite taste, only my mom's special tapsilog.

Maxine uttered those words in a sad tone. Ilang taon na din silang hindi magkasama ng mommy niya and for sure namimiss na niya ito.

Ako: miss na miss mo na ang mommy mo noh?

Maxine: sobra, kung hindi ko lang talaga kailangan magtrabaho baka magkasama na kami ngayon.

Ako: makakasama mo din siya in time, wala namang impossible basta gugustuhin mo lang.

Maxine: Soon, kapag hindi na complicated ang buhay ko.

Ako: complicated?

Umiwas lang ng tingin si maxine, mukhang ayaw niya yatang pagusapan ang buhay niya. Kahit na nanliligaw na ako sa kanya at mahigit isang taon na kaming magkakilala, she is still a secretive person. Low key.

While waiting for our order biglang napatayo si maxine sa kinauupuan niya at napako ang kanyang paningin sa isang lalaki sa may counter.

Ako: Max? Sino yun?

Instead of answering me, she remained quiet until that guy at the counter noticed her and quickly went up straight near our table. Maxine got teary eyed and so as the guy, they hugged each other. Napatingin nalang ako, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko not until maxine said... "I MISSED YOU CLARK!"

Maxine's POV:

As much as i wanted to tell everything about my life to ivan, i prefer not to. There's so many things in my life that he'll surely never understand. Sobrang complicated ang buhay ko at ayokong madamay pa siya.

Until now, dinadamdam ko pa din ang pain na pagiging anak sa labas at pagiging bunga ng makasalanang relasyon and yes, history repeats itself dahil naranasan ko din kung ano ang naranasan ng mommy ko.

I'm afraid na baka kapag nalaman ni ivan ang nakaraan ko ay layuan niya ako. Letting him court me is a risk that i have ever made. Mahalaga siya sa akin at ayokong mawala siya sa buhay ko but i think this is not yet the proper time to tell everything about myself to him, not until i am really sure that he's the one worthy of the secrets in my complicated life.