The Vampire Heirs [DISCONTINUED]

Chapter Twenty: Haima's Dungeon

Chapter Twenty: Haima's Dungeon

_

Shamaine's POV

_

Naalimpungatan ako mula sa aking pagkakaidlip nang makaramdam ng lamig.

"Anak ng. Ang lamig naman!," inis kong reklamo at bumangon.

Ngunit ganun na lamang ang pagkagulantang ko nang makita kung nasa'n ako. "Holy Sh't! Nasa'n ako?!," gulat kong sigaw at inikot ang paningin sa buong paligid. Oh... My... God... O___O!!! Where the heck am I?! Where the freaking hell am I?!

I tried to look around for the second time pero... HOLY MOTHER OF SH'T!!! Wala akong ibang makita kundi puno! Maraming-maraming puno! At hindi lang yun! Ang dilim! At ang tanging nagbibigay liwanag lang sa'kin at sa buong kapaligiran ay ang malaking buwan sa kalangitan.

F'ck! Bakit ako nasa gitna ng kagubatan sa kalagitnaan ng gabi?! At pa'no ako napunta dito?!

*SHRRRKKK!!!*

"Put---!!!," kamuntikan na akong magmura ng sobrang lutong nang makarinig ng kaluskos mula sa mga nagtataasang talahib sa paligid.

"H-Hello? M-May... May tao ba dyan?," ang nauutal kong tanong habang nanlalaking mata na iniikot ang paningin sa buong paligid.

*Lubdub. Lubdub. Lubdub. Lubdub. Lubdub*

Hanep. Rinig na rinig ko ang bawat tibok ng puso ko dahil sa sobrang kaba at... takot.

Hindi ko alam kung bakit ako nandito o kung paano ako napunta dito pero, isa lang ang alam ko. Masama ang kutob ko dito. Parang may mali dito.

At maya-maya lang ay bigla na lamang nagtindigan ang mga balahibo ko nang biglang umihip ang malakas ngunit malamig na hangin.

Napunta sa mukha ko ang iilang hibla ng buhok ko kaya napilitan akong hawiin ang mga ito. Ngunit ganun na lamang ang paninigas ng katawan ko nang may maaninag ako sa mga puno sa aking harapan.

Sh't.

I-Is that... What the f'ck?... Is that... eyes?

At napaatras ako nang may isang pares pa ng mga mata ang lumitaw, hindi kalayuan sa nauna kong nakita.

Holy Prick.

"W-Who... What... a-are you?," ang nanginginig at halos pabulong ko nang tanong.

At nang may isang pares pa ng mga mata ang lumitaw sa di-kalayuan sa mga nauna kong nakita ay hindi ko na napigilang mapaupo sa sobrang panlalambot at panginginig ng mga tuhod.

Hindi ako matatakuting tao pero hindi ko mapigilang hindi matakot sa mga oras na 'to dahil, maliban sa madilim at mag-isa lang ako sa gitna ng kawalan, ay hindi lang basta-basta mga pares ng mata ang nakikita ko. Kundi mga pulang mata. Bloody red eyes in other words.

What... are these creatures?!

At maya-maya lang ay sunod-sunod na nagsilitawan ang iba pang mga pares ng mga pulang mata. Hanggang sa... napapaligiran na nila ako.

"Shamaine...,"

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig iyon.

Lumingon-lingon ako sa paligid. Umaasang malaman kung sinong tumawag sakin.

"W-Who's that?!," ang nanginginig at nagpapanic kong tanong.

"Shamaine...,"