The Vampire Heirs [DISCONTINUED]

Chapter Nineteen: Upside Down

Chapter Nineteen: Upside Down

_

Shamaine's POV

_

A while ago, everything was so f'cking perfect.

A while ago, everything was so damn fine.

But in just a snap, everything turns upside down.

"Sham? Ok ka lang ba dyan?," tanong ng isang pamilyar na boses. Si Lorrie. Lumapit ako sa rehas ng aking kulungan at sumandal.

"I'm fine, Lorrie," tamad kong sagot at pumikit.

"Okay," rinig kong sabi ni Lorrie, almost whispering, pero narinig ko naman ng mabuti. Napabuntong-hininga ako.

"Oh God! Hindi ako makapaniwalang aabot sa ganito ang parusa natin! Haist! Kung alam ko lang! Kung alam ko lang sana, edi sana ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para lang mapigilan kayo na gawin ang mga bagay na yun, nung gabing yun! Argh! Kung alam ko lang sana!," rinig kong litanya ng isang pamilyar na boses. At kung hindi ako nagkakamali, si Abo yun.

Napamulat ako ng mga mata. Bwisit talaga 'tong lalaking 'to. "Kung alam ko lang sana talag—," naputol ang sinasabi ni Abo nang hindi ko na mapigilan ang bibig ko.

"HOY, ABO!!! MAGTIGIL-TIGIL KA LANG SA MGA SINASABI MO AH! BAKA HINDI KITA MATANSYA! DAHIL SIMULA'T SAPUL! MULA PLANO PA LANG, ABO! MULA PLANO PA LANG NANDUN KA NA PERO HINDI KA UMANGAL! IKAW PA ANG NAG-INTRODUCE DYAN SA LECHE MONG SARILI NA IKAW ANG HAHAWAK SA PANGHA-HACK NG MGA CCTV! KAYA, WAG KANG MAGMALINIS!," halos magcrack ang boses ko ng dahil sa sigaw ko pero hindi ko ito pinansin, bagkus, dinugtungan ko pa ang mga sinabi ko.

"TSAKA... PINILIT BA KITA DITO HA?! HINDI NAMAN DIBA?! HINDI! AT KUNG IDA-DAHILAN MO NAMAN ANG PAGHILA KO SAYO KAYA KA NAPASAMA SA GINAWA KONG KABALASTUGAN NUNG GABING YUN... ABA NAMAN, ABO! WALA KA BANG BIBIG NUN AT HINDI MO SINABI SA'KING AYAW MONG GAWIN YUN?! AT KONTROLADO KO BA 'YANG PUNYETA MONG KATAWAN NUNG GABING YUN KAYA HINDI KA NAKATANGGI?! LUMUHOD BA AKO SA HARAPAN MO PARA LANG SUMAMA KA SAMIN?! HINDI NAMAN DIBA?! HINDI! KAYA, UTANG NA LOOB! MANAHIMIK KA NA LANG KUNG NASAAN KA MANG HINAYUPAK KA! DAHIL KAHIT ANO PANG PAGSISISI ANG GAWIN MO DYAN, AY WALA NG MAGBABAGO DAHIL NANDITO NA TAYO! TSAKA—," naputol ang sinasabi ko nang bigla na lamang may sumingit.

"WILL YOU JUST F'CKING CALM DOWN, SHAMAINE?! WALA NAMANG MAGAGAWA 'YANG PANENERMON MO KAY ASH EH! IT'S ALL NONSENSE! DAHIL DIBA SINABI MO NA NGA? NA WALA NG MAGAGAWA ANG PAGSISISI NI ASH DAHIL NANDITO NA TAYO! KAYA PLEASE LANG! TUMIGIL KA NA! KUMALMA KA, PWEDE?!," boses yun ni Matthew, kung hindi ako nagkakamali.

Ngunit imbes na kumalma ng dahil sa bigla nyang outburst ay mas lalo atang kumulo ang dugo ko. Napatayo na ako at napahawak sa mga rehas ko.

"WAG KANG MANGIALAM, LAVENHAM! AT HANGGA'T HINDI KO NAIBABAON DYAN SA MALIIT NA KOKOTE NG KAIBIGAN MO ANG MGA SINASABI KO AY HINDI AKO TITIGIL!," sigaw ko.