My Boss is my Practice Boyfriend

Reality Sucks

Aika's POV

Ngayong araw iniwasan ko ng pumasok ng maaga dahil gusto ko na rin sanang iwasan na si sir ng tuluyan iba na kasi talaga ang nararamdaman ko feeling ko may tendency na mainlove ako kay sir anytime.

Nagbibihis pa lang ako ng damit ng marinig kong sumigaw si mama sa baba ng bahay.

"tulong Aika" Sigaw ni mama. "Anthon"

Nagmamadali naman akong bumaba ng hagdan.Kasabayan ko pa si anthon na bumaba. Upang mangilabot lamang kami sa nakita namin nakahandusay ang papa ko habang hawak hawak sya ni mama.

"Tumawag ka ng tulong Dalian mo" sigaw ni mama. Yun naman ang labas ko tumawag agad ako ng sasakyan swerte na lang at may dumaan agad na taxi sa tulong ng mga kapitbahay naisakay namin si papa.
Madali naming nadala si papa sa hospital. Nanginginig ang katawan ko habang nirerevive si papa.Habang si Anthon naman nakaalalay kay mama. Nagdeclare agad ang mga doctor na kailangan ng operahan si papa kaya naman pumayag ako. Nagbara daw kasi ang ugat nya sa puso. I don't know wala na talaga ako naintindihan sa mga sinabi nila. Basta ang alam ko kailangan na nilang operahan ang papa ko. Ni wala man lang akong cellphone para magpaalam sa opisina. Ng sigurado na akong nasa operating room na ang papa ko at medyo payapa na ako at si mama nagpasya na akong pauwiin muna si anthon para kumuha ng gamit sa bahay. Tumawag na din ako sa opisina at baka nag-aalala na ang mga tao dun lalo na't bihira akong malate at umabsent at kung nangyayari man yun agad akong nagsasabi.

"miss pwede ba akong makitawag?" kausap ko sa nurse sa nurse station.

"Ay sige lang po ma'am"

"Salamat" agad ko naman tinawagan ang telepono sa opisina. Matagal bago pa may sumagot.

"Hello goodmorning JR's group of company" Sagot ng nasa kabilang linya I don't know why all of a sudden gusto kong umiyak. Yung iyak na di ko nakayanan gawin kanina gawa ng kailangan ko magpakatatag kanina. Marinig ko lang ang boses ng taong ito.

" Hello This is Aika I just to speak to Ma'am Libby." Medyo nanginig ang boses ko.

Ilang Segundo bago may nagsalita mukhang nagulat din naman ang nasa kabilang linya to learn that I'am the caller.

"Aika my God nag-alala kami sayo. I've been calling your phone since 0800 ng di ka dumating what happened? Libby's not here she's in the meeting you can talk to me instead." Dirediretsong sabi nito. "Are you okay? You sounds like you're not" dun na lumambot ang puso ko.

" I need you here" hindi ko na napigilang ang sarili ko I don't know kung saan galling ang mga salitang yun.

"wait where are you anyway" mukhang gulat din sya sa sinabi ko.

"Nasa hospital ako dinala ko ang papa ko. Sorry for what I said. I mean I can't be in the office because my papa needs me." Bawi ko sa sinabi ko.

" No wait where are you? Answer me I demand to know I'am your boss"Maawtoridad nitong sabi. May point sya kaya naman sinabi ko na din sa'kanya.

Pag katapos ko syang kausapin bumalik na ako kay mama. Tahimik lamang na nagrorosaryo si mama.
Tumabi lang ako at saka nag-usal din ng taimtim na panalangin. Sana okay na ang papa ko hindi ko kakayanin kung may mangyayaring hindi maganda sa papa ko at paniguradong mas lalo na ang mama ko.

30 minutes matapos kong makausap si sir Rich sa telepono may kumatok sa pinto ng kwartong pagdadalhan ni papa para sa recovery nya. Ako na ang nagbukas ng pinto dahil nakatulog na din si mama siguru gawa na din siguru ng pagod. Binuksan ko ang pinto para lang din magulat.

Tumambad sa'kin si sir Rich. At pagkakitang pagkakita nya sa'kin niyakap nya ako ng mahigpit ng una'y itutulak ko pa sana sya ang kaso hindi nya ako hinayaang makaawala "It's okay I'm here now you can cry if you like." Sa mga comforting words na yun hindi ko alam kung bakit bigla na lang dumaloy ang mga luha ko. I'm so afraid to lose my father. So afraid that we will left by him. "sshhhh.. It's okay I have your back."pagpapayapa nito sa'kin.

Ilang minuto din akong umiyak sa bisig nya bago ko narealize na hindi dapat kami makita ng mga tao ng ganito. "Ahhh.. Sir sorry I'm just so upset on what happened to my father. " Atsaka ko sya tinulak ng bahagya upang makaalis sa'kanya.

"Sorry nadala lang din ako" Sya sabay tingin sa paligid gladly walang tao. Pero bago pa man kami tuluyang pumasok sa loob he gave a white handkerchief "You might need this hindi man kita maicomfort sa harap ng madaming tao atleat this one will" mahina nyang sabi.

Napatingin na lang ako sa panyo na nasa kamay ko.

And that hits me.

I'm falling in love with someone who can't be proud of me.

Who can't tell everyone that I'am his.
This stupidity should be stopped.

AIKA THIS SHOULD BE STOP!!!!!

-----------

Icefire20

Grabe tagal ko di nakaupdate.... may nagbabasa pa ba nito???