A tiger at Midnight

008 - Ziekenhuis

{Nog steeds P.O.V. Alicia}

Een koud briesje kwam me tegemoet, ik voel dat ik ril.. Ik zie zwarte strepen. Misschien is dit weer zo'n visioen.. Of toch niet? Jawel. Opeens voel ik een onaangenaam gevoel, het komt vanuit mijn arm, ik kan er niet naar kijken.. Het lijkt wel alsof ik verlamd ben. Het doet pijn en de koude wind snijd in mijn arm. Een klein fel wit stipje word steeds groter, en wanneer het groot genoeg is om echt te kunnen zien wat het is zie ik het..

{P.O.V. Tess}

Als ik buiten ben en Alicia alles heb uitgelegd waarom ik de wc's uitliep voelt ze zich niet goed. Ik geef haar een kleine duw en zeg dat alles wel weer goed komt. Alicia houd het niet meer uit en ze verliest haar evenwicht. Ik kan haar nog net opvangen en kort daarna roep ik om hulp, uit mijn ooghoeken zie ik dat Damian en Massimo komen aangerend maar het is al te laat Alicia haar ogen vallen dicht en ze laat zich volledig in mijn armen zakken. Ik kijk bezorgd en angstig om me heen. 'Is er nog meer hulp? Een ambulance ofzo? Eej, jij daar bel de ambulance!' Roep ik over het hele schoolplein. Niet kort na mijn roeping komt een ambulance. Ze nemen Alicia van me over en leggen haar op een soort bed, die ze tenslotte in de ambulance plaatsen en wegrijden. Ik mocht niet meegaan van de leerkrachten. Het enige wat ik kon en mocht doen was haar moeder, Edith, bellen. En Edith kennende zal zelf ook wel flauwvallen als ze dit hoort.. Ze is zo bezorgd altijd. En omdat Alicia's vader en Edith haar man is overleden, hebben ze het niet breed thuis.. Ik baal ervan dat ik haar moet bellen en het slechte nieuws dan moet vertellen, maar het is het enige wat ik tenminste kon doen voor hun beide. Ik bel Edith op en wacht totdat ze opneemt. Als ze opneemt aarzel ik maar zeg het uiteindelijk toch. Ze is helemaal in de paniek, ik probeer haar te kalmeren maar ze vraagt allerlei vragen waar ik zelf niet eens een antwoord op weet.. Daardoor raak ik nu ook een beetje gepanikeerd. Ze hangt na al die vragen meteen op want ze wil ze snel mogelijk naar haar dochter in het ziekenhuis. Wanneer de bel gaat, ga ik in mijn rij staan. De eerste keer dit schooljaar zonder Alicia.. Ik zeg geen woord en kijk bezorgd naar de grond. Als ik in de klas ben mag ik het slechte nieuws ook aan de klas vertellen. De klas schrikt maar Tania heeft er geen probleem mee. Het enige wat ze doet is haar lange blonde haren achterover gooien. Elisa, Shania, Fenne en Elena volgen haar voorbeeld. Ik zucht en ga terug op mijn plaats zitten. Ik kan mijn gedachten moeilijk bij de les houden..

{P.O.V. Damian}

Wanneer Alicia flauwvalt en met de ambulance wordt weggebracht sla ik een diepe zucht en loop naar mijn rij waar ik Selena tegenkom. Selena is mijn vriendin, ze is samen met Tania leider van het cheerleaderteam. Selena is wel wat aardiger dan Tania maar als ze iemand niet mag is ze even erg, of zelfs erger. Ze heeft lange bruine haren en bruine ogen. Ze is natuurlijk slank en knap. Verder is ze wel een 'tutje' als ik het zo mag verwoorden. Ik wil het al een tijdje uitmaken maar ach.. Dan heb ik die cheerleaders weer achter me aan. Mijn hoofd staat nu even niet naar Selena. Ik heb nu even geen zin om naar haar make-up verhaaltjes te luisteren en wat ze dit keer voor een lipgloss heeft gebruikt. Chanel Dit keer misschien? Ik rol met mijn ogen als ze met een barbie-luchtkus geeft met haar getuite lippen. Vroeger was ze niet zo.. Ze was stoer en hield van basketbal. Ook was ze echt heel aardig en ik kon alles tegen haar zeggen maar nu? Noway. Ik hou mijn mond en loop gewoon door naar Massimo. Ik hoor een 'OH' geluidje achter mijn rug. Er verschijnt een glimlach om mijn mondhoeken. De gedachte van Alicia komt opeens weer terug. Mijn glimlach verdwijnt meteen en ik blijf stokstijf stilstaan. Als ik in de klas zit gaan mijn gedachten alleen naar Alicia. Soms valt mijn blik op Selena maar dat kan ik maar beter niet meer doen want WOW, wat kijkt zij vuil zeg..

{P.O.V. Alicia}

..het is een oog, maar niet zomaar een oog.. Het is het oog van een tijger. Het helder blauwe oog kijkt me strak aan. Ik zie vanalles bewegen in het oog; van de wind tot een of ander dier. Het oog wordt weer kleiner en het verdwijnt als een klein fel wit stipje. Op een of andere manier wil ik niet dat het weggaat en ik probeer iets te zeggen maar dat gaat niet. Als het stipje echt weg is, is het helemaal zwart voor mijn ogen. De pijn is ook weg en de wind ook.. Wat gebeurt er toch? Mijn ogen opende zich langzaam heel erg langzaam, licht komt me tegemoet en dit keer met warmte. Wazig zie ik iemand die naast me zit, ik zie niet wie want mijn ogen vallen meteen terug dicht. Met al mijn energie open ik ze nogmaals en zie alles nu wat beter. Ik kom weer op krachten, maar nog niet alle krachten. Naast me zie ik Tess zitten en aan de andere kant een verpleegster. Ik wil rechtop zitten om Tess een knuffel te geven maar de verpleegster duwt me meteen weer terug zodat ik terug lig. 'Blijf nog maar even liggen meid.' Zegt ze. Tess staat op en buigt zich naar mij toe en geeft me een knuffel zodat ik zelf geen moeite hoef te doen. Ze weet altijd precies wat ik wil. Ik vroeg hoe het op school was maar ze blijft stil. 'Vertek het haar maar rustig.. Ik ga even weg, druk op de bel of geef een kreet als er iets is, oké?' Ze vertrekt meteen. Tess haar gezicht betrekt en woorden verwisselen zich van plaats in haar mond. Er komt niks uit. 'uhm, naja, uhh..' Meer niet. Ik leg met veel moeite mijn hand op haar hand en Tess houdt hem meteen stevig vast. 'Het is weekend.. Euhm.. Naja.. Je hebt 2 weken geslapen, zonder wakker te worden..' Ze ontwijkt mijn blik. Er loop een traan van haar wang en nu ook van de mijne.. Tess geef me een stevige knuffel en we huilen bij elkaar uit. Maar wat ik ook merk is dat ik een verband rond mijn arm heb, ik druk er lichtjes op maar meteen komt de vreselijke pijn terug. 'NIET WEER.' Roep ik.