A tiger at Midnight

018 - Saeberia

A/n Leuk dat je dit leest! Ik heb een foto van Rufus (het trolelfje) toegevoegd. Alleen heeft hij dan nog vleugeltjes. Bij dit hoofdstuk horen veel foto's, dus doorheen dit hoofdstuk heb ik een aantal linkjes geplaatst hoe sommige dingen er ongeveer uitzien. (hoe ik het me voorstel)

--

'Jezus Alicia, waar kwam dat vandaan?' Vraagt Damian lachend terwijl Tess rollend van het lachen op de grond ligt. 'Ik heb al genoeg ervaring met dat soort meisjes en ik had er genoeg van,' Zeg ik en grijns even naar Damian. Zijn caramel kleurige ogen vinden de mijne en ik zie hem blozen. Dan wordt er op de deur geklopt.

Het is een knappe jongen, hij heeft bruine haren en donkerbruine ogen. Zijn haar ligt warrig op zijn hoofd, en hij glimlacht een beetje zwoel. Met zijn zwarte leren jack, loopt hij naar binnen als Damian de deur opent. 'Hey man! Eindelijk terug?' Zegt de mysterieuze jongen. 'Hey Elias! Blij?' Ze geven elkaar een bro hug en draaien zich dan naar ons om.

'En wie zijn deze twee dames?' Hij geeft een knikje richting ons en glimlacht. Hij blijft iets te lang naar mij kijken, dat Damian zo te zien had opgemerkt want hij komt snel tussen ons in staan. 'Dit zijn Tess en Alicia', zegt hij tegen Elias, 'En dit is Elias.' Gaat hij verder. Tess knijpt kort in mijn arm en kijkt met bewondering naar Elias.

Als Elias ons een hand geeft, giechelt Tess. Ik rol met mijn ogen maar laat niets merken aan Elias. 'Elias', begint Damian,'Alicia is een Laeteraan. Ze is de dochter van Peter.' Elias' ogen worden groter en blijft naar mij kijken. Maar als hij ziet dat ik het merk, loopt hij rood aan en deinst een beetje achteruit.

'Elias is één van mijn beste vrienden hier, hij is een panda. Neem het hem niet kwalijk dat hij een beetje verlegen is, zo is hij nu eenmaal.' Tess en ik knikken. Elias geeft een knikje als afscheid en vertrekt dan uit het huisje van Damian.

'Goed, dan ga ik jullie nu een huisje toewijzen. Er staan een aantal meubels in, maar je mag het zelf zo gezellig mogelijk maken.' Enthousiast lopen Tess en ik achter Damian aan. Nooit gedacht dat we hier al alleen mochten wonen. Maar ik realiseer me maar al te goed dat die vreugde niet voor lang meer bestaat.

'Voordat we gaan, wil ik nog even iets zeggen. Tess, jij bent niet iemand van hier. Alicia echter wel. Alicia, jij bent dus ook een dier.' Verbaasd kijk ik van Tess naar Damian. 'Wat voor dier ben ik dan?' Vraag ik nog steeds uit het veld geslagen.

'Een witte tijger.' Ik laat mijn mond open vallen en meteen denk ik weer aan mijn dromen. 'Dit komt omdat je vader ook een witte tijger is.' Damian zegt het alsof het niets is. 'Je krijgt les voor de verandering van mens naar dier, ergens deze week. Tess mag doen wat ze wil, zij is niet zoals ons maar ze kan een goede steun zijn voor jou, Alicia.' Ik knik en loop verder met Damian en Tess. Dit moet ik even laten bezinken.

Opeens stopt Damian en draait zich naar ons toe. 'Jullie huisjes liggen dicht bij elkaar en dicht bij mij. Verderop deze straat liggen jullie huisjes.' En inderdaad, we staan op het einde van de straat en kijken tegen twee verschillende huisjes aan. Alle huizen lijken hier totaal niet op elkaar, sommige hebben een andere kleur of hebben een andere vorm.

'Alicia, dit is jou huis. Tess, die van jou ligt ernaast.' Een klein kasteeltje is het, een heel klein kasteeltje. Wel super schattig en perfect voor mij. 'Hier zijn jullie sleutels,' zegt Damian terwijl hij ons de sleutels overhandigt. Meteen lopen we naar onze huisjes, steken de sleutel in het slot en openen de deur. Wat ik zie bevalt me wel. De muren zijn wit, dat het huisje groter laat lijken.

Meteen rechts in de woonkamer, er staat een schattige, pastel rode bank. Daar tegenover bevindt zich er een open haard dat het huisje gezelliger maakt. Er liggen een aantal kussens op de bank en een wit tapijt op de grond dat heel mooi staat bij de houten vloer. Op het tapijt staat een koffietafel met een lampje erop.

Aan de linkerkant, bevindt zich de keuken. Dat eigenlijk al perfect is ingericht en niets meer aan veranderd moet worden. De kastjes zijn wit en er hangen potten en pannen op haakjes. Op het aanrecht staat een lampje met rood-witte ruitjes. Dezelfde lamp als in de woonkamer alleen dan kleiner. (https://www.simplydutch.com/useruploads/images/art/3339/1352125751_Lief!%20Lampenkap%20Rood%20Geblokt%201.jpg)

Naast het lampje staat een plant dat er heel gezellig uitziet. Op de grond ligt een tapijt met allemaal pastel kleuren zoals pastel roze, blauw, rood, groen,... De keuken straalt een zeer gezellige sfeer uit. De meeste kleur dat er vanafstraalt, is pastel rood en roze. Verder staat er nog een boekenkast, met 2 of 3 boeken erin. Daarnaast staan 2 stoelen in dezelfde kleur als de bank en met een kussen erin.

De beneden verdieping is eigenlijk al perfect, en er hoeft niets meer aan gedaan te worden. Met een ladder ga ik naar boven, je kan van boven naar de hele beneden verdieping kijken. De slaapkamer is helemaal open. (Als je het niet goed begrijpt: http://37.media.tumblr.com/tumblr_m7k4ngLWnK1qj2u1wo1_400.jpg) Alleen dan een ladder ipv een trap en niet kijken naar de rest van de foto. De reling, is gewoon dat zwarte hek.

De slaapkamer is heel simpel, er staat een bed en twee nachtkastjes waarop weer dezelfde lampjes terugkomen en een kleerkast. Het bed ziet er erg comfortabel uit met alle kussens die erop liggen. Tegen de muur hangen er ook nog lampjes in de vorm van een boom. De badkamer heeft dezelfde stijl als de keuken en er staat alles wat je nodig hebt.

Dit is mijn huisje, en er moet niet meer veel aan gedaan worden. Ik ben er erg blij mee en ben benieuwd naar het huisje van Tess. Waarschijnlijk gewoon hetzelfde ingericht en in andere kleuren ofzo.

Dan wordt er op de deur geklopt. Ik leun even over de reling maar ik kan niks zien doorheen de ramen. Ik loop naar beneden en open de deur waar ik Damian aantref. 'Bevalt het je?' Ik knik en laat hem binnen. 'Het is perfect, niets meer aan doen.' Hij grijnst en loopt verder mijn huis in. 'Ik dacht al dat je het mooi zou vinden, ik heb het voor je uitgekozen.' Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. 'Zo, zo. Dan weet je al goed wat ik mooi vind,' zeg ik terwijl ik hem een knipoog geef.

Hij moet lachen en gaat dan in één van de stoelen zitten naast de boekenkast. 'Damian? Mag ik wat vragen?' Hij geeft een kort knikje en kijkt meteen terug serieus. 'Wat ben jij? Ik bedoel, jij bent toch ook van hier? Wat voor dier ben jij dan?' Zijn lach verschijnt weer op zijn gezicht en dan staat hij op. 'Ik zal het laten zien.' Is zijn antwoord.

Ik deins een beetje achteruit en kijk verwachtingsvol toe. Dan verandert hij zonder moeite in zijn uiterlijk, zoals ze dat hier noemen. Hij is prachtig. Ik kijk met open mond toe en zeg geen woord. Mijn blik moet al genoeg zijn.