A tiger at Midnight

014 - Jongens

Natuurlijk, het kon niet slechter getimed zijn. Antoine, die misselijk makende gast uit Parijs. Mijn eerste 'vakantieliefde'. Ik druk op de groene hoorn en wacht tot er aan de andere kant iets gezegd wordt. 'Alicia? Schatje?' 'Wat-moet-je?' Komt er moeizaam uit mijn mond. 'Waarom doe je zo? Ik hou van je.' Ik rol met mijn ogen en heb zin om hem een blauw oog te slaan. 'Luister eens goed hier, ik hou niet van je niet, ik heb nooit van je gehouden en ik zal ook nooit van je houden. Dus sodemieter (sorry voor het groftaalgebruik) op, klootzak. Eerst mij lopen te blokkeren en nu je geen vriendinnetje hebt om te kunnen bedriegen, bel je mij? Hoe durf je? Laat me met rust achterlijke. Doei.' Ookal was het gelogen dat ik nooit van hem heb gehouden, tuurlijk was ik verliefd op hem. Met die woorden hang ik op en kijk woedend naar de naam die nog op mijn scherm van mijn mobiel te zien is. Ik adem snel en met tranen in mijn ogen van woede loop ik de trap af. Angelo en Damian staan ten slotte voor mijn deur, ruzie te maken. Als ik voor de deur sta adem ik een keer diep in en uit en doe dan de deur open, klaarmakend op wat komen gaat. Ik ben blij om Angelo weer te zien, omdat Tess al bij me was in het ziekenhuis mocht hij niet uit school blijven voor mij. Dat ik natuurlijk wel erg vond en hij zelf ook. Hij draagt zoals gewoonlijk zijn afgetrapte all stars en een leren jack. Zijn haar is door de war, waarschijnlijk gebeurd tijdens het fietsen. Damian daarentegen heeft zijn haar perfect liggen en heeft ook een jack aan, alleen dan ietwat netter. Hij draagt daaronder een simpel wit t-shirt met een v-hals. De jeans en zijn nikes passen helemaal bij zijn outfit. Buiten staat er een harde wind en af en toe druppelt het wat. 'Eh.., hey jongens?' Nog steeds hebben ze niet door dat ik voor hun sta. ik heb geen idee waarover deze ruzie gaat, maar ik weet wel dat Angelo en Damian niet de beste vrienden zijn. 'JONGENS!' Komt nu harder uit mijn mond. De jongens zwijgen abrupt en keren zich allebei naar mij. 'Aliciaaa!' Klinkt de stem van Angelo en hij geeft me een stevige knuffel. Damian staat nog steeds op dezelfde plek en is heel verlegen. Angelo heeft zich al een weg naar binnen gezocht, hij is hier toch al zovaak geweest. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk Damian vragend aan. Allebei afwachtend op wat de ander gaat zeggen. Maar ik zie in zijn ogen dat er iets mis is. Ik doe een stap vooruit zodat ik buiten sta en zet de deur op een kiertje. 'Is er iets?' 'Je moet hier weg Alicia, het is dringend, de tijd dringt.' Ik staar hem met een open mond aan en schud dan met mijn hoofd. 'Ben je helemaal gek geworden? Ik ga helemaal nergens heen!' Nog steeds kijkt hij me strak en gevoelloos aan, het lijkt wel of hij een heel ander persoon is geworden. Zonder iets te zeggen propt hij een briefje in mijn hand, alweer een briefje, serieus? Ik zucht en trek mijn schouders vragend op. 'Alweer? Je doet raar, Damian.' Even dacht ik verdriet te zien in zijn ogen, maar dat was zo snel weg dat ik me ging afvragen of het niet gewoon schijn was. Hij draait zich om en laat mij, met het briefje in mijn hand, verward en zonder enige antwoorden staan. Ik wil hem tegenhouden maar hij is al verdwenen. Ik duw de deur open en loop naar binnen waar ik Angelo en mijn moeder samen aantref in de woonkamer. Nog steeds verbrouwereerd ga ik zitten en een hoop vragen kwellen mijn hersens. Angelo en mijn moeder schijnen het te merken en kijken me bezorgd aan. Ik besluit het briefje in mijn hand verborgen te houden voor zowel Angelo als mijn moeder. Ik schud met mijn hoofd als mijn moeder me thee aanbiedt en glimlach dan kort waardoor ze allebei een beetje ontspannen. Ik sta op en Angelo volgt mijn voorbeeld. Mijn moeder is haar normale zelf maar ze is wel, sinds het litteken, veel oplettender en ze komt heel vaak op mijn kamer kijken of alles goed gaat. Dat snap ik wel, maar het is erg vervelend. Hoevaak ik ook zeg dat alles goed gaat en dat ze zich geen zorgen moet maken, ze blijft me controleren. Langzaam loop ik de trap op en Angelo is al boven. Hij duwt mijn kamerdeur open en ik loop achter hem aan. Hij doet de deur achter me dicht, dat ik raar vind want hij laat de deur altijd open omdat hem dat een vrijer gevoel geeft ofzo iets dergelijks. Ik prop snel het papiertje in mijn broekzak als hij even niet kijkt. 'Nog steeds even gezellig als vroeger', zegt hij waarschijnlijk omdat het een tijdje geleden was dat hij hier is geweest. Hij gaat op mijn bed zitten en hij geeft een klopje naast hem, als teken dat ik daar moet gaan zitten. Ik glimlach en neem naast hem plaats. Mijn bed kraakt even als ik naast hem ga zitten. Vroeger, als we naast elkaar op mijn bed gingen zitten liep dat uit op kietelen of het spel 'doen-durven-waarheid'. 'Ik ben zo blij je weer te zien.' Ik glimlach en geef hem een por in zijn zij waardoor hij kort moet lachen. Maar dan gebeurt iets dat ik totaal niet had zien aankomen.

-----------
A/n Sorry dat het zolang duurde voor een nieuwe update! Ondanks dat het vakantie is heb ik veel te doen, dus ja.. Sorry daarvoor! Dit hoofdstuk is ook niet erg lang, best wel kort maar veel gebeurd.. Hopelijk wel leuk!

Wat denken jullie dat gaat gebeuren? Zou Angelo iets doen? Of misschien iets weer met haar litteken? Of iets anders dat te maken heeft met het briefje? Laat me weten in de comments wat jij denkt!

Als jullie tijd en zin hebben, zouden jullie dan een keer het boek 'gifted eyes' willen lezen? Ik schrijf het samen met @lieke094 . We horen graag jullie mening en het zijn 2 hoofdstukken, morgen misschien 3 ;) dus alsjeblieft, zouden jullie dat willen doen? Alvast bedankt! <3 (het boek staat op het account @liekya)

Ik lees ook graag jullie boeken dus laat het me weten als jullie willen dat ik je boek ga lezen! :) xx

Sorry voor de lange a/n! Maar laat een reactie achter, vote en maak me blij ;p
Kusjes en bedankt voor het lezen! <3<3