013 - Thuis

187 26 15
                                    

De wond is al genezen en er komt geen bloed meer uit. Wat ik wel zie is een enorm litteken. De dokter bekijkt het heel nauwkeurig en neemt de pen uit het zakje van zijn doktersjas. Hij schrijft slordig een aantal notities op en steekt dan zijn pen terug in het zakje.'Ik weet niet wat ik hiervan moet denken maar het is niets ernstigs.' Ik knik maar ik word er niet geruster op. Tess is ondertussen ook achter de dokter gaan staan zodat ze over zijn schouder mee kan volgen met het onderzoek. 'Ik denk wel dat je naar huis kan', gaat de dokter verder. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik verheug me nu al op de kookkunsten van mijn moeder en de geur van mijn eigen wasmiddel. Mijn eigen, fijne bedje en douche. Even droom ik weg bij de gedachte aan thuis. 'Ik zal je moeder even bellen om het goede nieuws te zeggen.' Ik knik en kijk dan blij naar Tess die al bezig is met mijn tas. Ik grinnik en commandeer haar hoe ze het moet doen. 'Je moet mijn kleren wel opvouwen, jongedame.' Ze kijkt me geïrriteerd aan en ik schenk haar een glimlach. Ik besluit haar te helpen. De lakens heb ik al van me af gegooid dus ik hoef alleen maar op te staan. Eerst ga ik rustig rechtzitten en wacht dan een tijdje voordat ik mijn benen uit bed gooi. Mijn voeten raken langzaam de grond en ik probeer op te staan met de hulp van Tess. Ik voel me even duizelig maar dat gaat al snel weer weg als ik eenmaal begin te lopen. Huppelend ga ik de kamer rond. Blij dat ik eindelijk een keer zonder problemen kan staan en lopen. Tess gaat ongestoord verder met inpakken. Ik loop nog een beetje wankelend naar de compacte badkamer en ga mijn toiletspulletjes halen. Als ik het laatste in mijn tas heb gepropt, ja gepropt het kon niet anders, geef ik Tess een uitgebreide knuffel. Ze heeft me enorm geholpen en was altijd bij me. Mijn moeder zou dat ook doen maar ze moet nu eenmaal hard werken.

----
Nadat mijn moeder me heel enthousiast is komen ophalen lopen we onze oprit op. We hebben Tess onderweg al thuis afgezet. Mijn moeder doet de deur van het slot en opent hem. 'Na jou, schat', zegt ze heel lief. Ik glimlach even en loop dan ons vertrouwde huis binnen. Ik snuif de geur op en loop meteen naar de bank. Ik laat me op de bank vallen en geniet ervan.

'Hier schat, ik heb een broodje voor je gemaakt, je zal wel niets gegeten hebben in het ziekenhuis, jou kennende,' zegt ze terwijl ze me het broodje aanreikt en een glas limonade op de tafel zet. Ik grinniken bedank haar. Zowat uitgehongerd eet ik mijn broodje op. Wat is dat heerlijk zeg! Ik zet het bord op de tafel en drink dan mijn limonade op. Opeens dwalen mijn gedachten af naar mijn litteken. Ik doe mijn mouw omhoog en kijk naar het vreselijke, langwerpige litteken dat zich verspreid over mijn arm. Het lijkt wel of het groter geworden is. Ik haal mijn schouders op en doe mijn mouw snel terug omlaag als ik de voetstappen van mijn moeder hoor. Ze heeft het nog niet gezien en ik ben ook niet van plan het te laten zien. Ze ruimt mijn bord en glas op en neemt dan een boek die ze begint te lezen.

Ik besluit naar boven te gaan en neem mijn tas mee. Ik loop de trappen op en loop dan mijn eigen kamer binnen, de zon schijnt door het raam en verlicht mijn kamer. Ik gooi mijn tas neer en open de rits. Kleren die ik heb gedragen in het ziekenhuis gooi ik in de wasmand en de schone gaan terug in mijn kast. Ik haal mijn oplader eruit en leg hem op mijn bureau. Als mijn tas eindelijk leeg is, leg ik hem onderin in mijn kast die in de hoek van mijn kamer staat. Ik voel opeens mijn telefoon trillen dus ik neem hem uit mijn broekzak. Ik word gebeld door iemand, iemand die ik absoluut niet mag en totaal onverwachts. Tegelijkertijd wordt er aan de deur gebeld. Het zal wel een vriendin van mijn moeder zijn ofzo. Ik neem mijn telefoon en kijk toch nieuwsgierig uit het raam. Mijn ogen worden meteen groter en de stem aan de telefoon maakt me woest.

❤❤❤
Hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstukje! Er is niet heel veel gebeurd maar ik ben de spanning aan het opbouwen! En trouwens, heel, heel erg bedankt voor de 1k reads. <3

!OPMERKING! Ik heb de komende 2 weken bijna geen tijd om te schrijven, ik heb examens en ik ga me er dus ook voor inspannen. Hopelijk haal ik dan goede cijfers, wish me luck!

A tiger at MidnightWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu