A tiger at Midnight

011 - Smsje's

Heyhoi beste lezers! Het spijt me vreselijk dat ik een tijdje niet heb geschreven! Ik had het heel erg druk met school enzovoort. Het spijt me heel erg maar ik hoop dat jullie nog steeds geïnteresseerd zijn in Alicia en haar verhaal!

😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊

Wat vooraf ging:
Alicia belandde in het ziekenhuis doordat ze flauwviel op school. Ze is net een beetje bij gekomen maar opeens had ze weer het gevoel dat ze ging flauwvallen. Dat was gelukkig niet het geval, maar Alicia besloot wel om wat te gaan slapen. Tess (beste vriendin) is bij haar terwijl ze slaapt, dus ze ontvangt Damian (populaire jongen) heel verbaasd. Damian laat een briefje achter op haar nachtkastje naast haar bed omdat hij Alicia wil bewijzen dat hij bij haar is geweest. Tess is nog steeds verbaasd maar blijft gewoon kalm bij Het gezelschap van Damian.

😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊

{ Nog steeds Damian's P.O.V. }

Selena verteld nog een tiental minuten verder over dat juwelenkistje. Ik begin me nu echt te vervelen. Ik ben ondertussen op haar bed gaan zitten. (Nog net niet liggen) Ik kijk op mijn horloge en de wijzer slaat net 22.00u, ik sta op. Selena stopt eindelijk met praten en kijkt me vragend aan. 'Ik ga naar huis.' Zeg ik kortaf. Net als ik naar de deur wil lopen houd Selena mij tegen. 'Wow, wow, wow, jongetje. Eerst een kus.' Ze test even haar adem tegen haar hand en kijkt mij dan weer aan. 'Shiiit..' Denk ik bij mezelf. 'Ik dacht dat ik van haar af was..' Ik lach een beetje ongemakkelijk. 'Luister, Se-' verder kom ik niet want ze zoent me vol op mijn mond. Ik trek mijn hoofd snel terug en ren dan de deur uit. 'Het spijt me Selena maar het is over!' Roep ik nog terwijl ik de trap afren. Ik zeg haar ouders geen gedag, maar Piërre wel, ook bedank ik hem snel. Wat ben ik blij dat ik dit heb gedaan. Piërre zegt dat ik de juiste beslissing heb genomen en helpt me daarna met mijn jas. Als ik door de grote voordeur naar buiten loop, zie ik meteen mijn fiets staan. Ik loop er met een snelle looppas naar toe en spring erop. Als ik erop zit vertrek ik naar huis. Ik laat even alles bezinken van wat er net was gebeurd. Ik neem een zakdoek uit mijn broekzak en veeg mijn mond af. 'Bah man, wat een verwend nest is dat toch, hoe heb ik het met haar volgehouden.' Zeg ik hardop. Als ik thuis aankom zet ik dit keer mijn fiets netjes in de afgedankte schuur, daarna loop ik naar binnen via de achterdeur. Het is ondertussen al 22.37u, mijn moeder zit nog op de bank en mijn broertje zit op zijn oude playstation 2 te spelen. Mijn iPhone trilde, gelukkig heb ik wel een iPhone 4, ik heb hem gekregen van mijn neef voor mijn verjaardag. Ik ben hem echt heel dankbaar. Ik neem hem uit mijn broekzak en er staat 'Alicia' op mijn toegangsscherm. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap. 'Eindelijk.' Zeg ik hardop terwijl ik mijn jas uittrek en hem op een stoel gooi. Ik neem plaats in de bank naast mijn moeder. 'Zeggen we geen hallo meer als we binnen komen?' Vraagt ze een beetje geïrriteerd. Snel geef ik mijn moeder een kus en kijk haar schuldig aan. 'Sorry mam.' Ik toets mijn toegangscode in en ga meteen naar het bericht van Alicia.

- Hey Damian! Ik vond het erg lief dat je bij mij langs bent geweest, sorry dat ik sliep... Bedankt voor het komen! Ik apprecieer het! x Alicia

Ik lees het berichtje wel 6 keer opnieuw en staar dan recht voor me uit. 'Gelukkig dat ik ben geweest', luid het in mijn hoofd. Ik kijk opnieuw op mijn telefoon en tik snel op de typebalk, dit is (na 10 keer opnieuw geschreven te hebben) het berichtje dat nu de typebalk vult:

- Heey Alicia! Geen dank, ik vond het leuk om bij je langs te komen. Het was het minste dat ik kon doen, ookal sliep je. Hopelijk zie ik je snel weer! x Damian

Zou die x iets te veel zijn? Nee toch? Alicia deed het ook, dus het is vast niet erg. Ik druk op verstuur en kijk nog even naar het gesprek. Ik zucht en er bevindt zich een grijns op mijn gezicht. Mijn moeder ziet het en blijft even naar me staren maar gaat snel weer verder met kijken naar het nieuws: Iran moet volgens president Hassan Rouhani het internet omarmen in plaats van het als een bedreiging te zien... Luid het op de tv. Ik kijk nog eventjes naar het nieuws maar na een aantal minuten sta ik alweer op en loop ik naar de hal. Ik slenter de trap op, met mijn gedachten bij Alicia. Ik was blij dat ze me een berichtje had gestuurd. Als ik eenmaal boven ben, duw ik de deur van mijn kamer open en laat me vallen op mijn bed. Met mijn iPhone in mijn handen val ik langzaam in slaap, niet wetend dat ik me nog niet eens heb omgekleed.

{P.O.V. Alicia}

Zuchtend probeer ik een beetje recht te zitten, ik ben net wakker geworden. Ik heb gemengde gevoelens bij mijn dromen en mijn situatie. Ik wiebel een beetje zenuwachtig in mijn bed. De ziekenhuiskamer ziet er erg somber uit, strakke wit-grijze muren en een typische witte ziekenhuis vloer, met zwarte strepen, het gevolg van gympen op zo'n vloer. Door mijn omgeving word ik er ook niet bepaald vrolijker op... Ik heb nog een beetje hoofdpijn en voel me nog wat duizelig maar voor de rest gaat alles prima. Tess zit naast me op een comfortabele stoel, ze slaapt als een roos. Ik moet er wel een beetje om lachen. Maar waarom is ze niet op school? Zou het al zaterdag zijn? Of zondag? Geen idee. Ik besloot om het later aan Tess te vragen. Ik kijk even op de witte klok die recht voor me hangt en zie dat het vroeg in de morgen is. Tess beweegt even in haar stoel en ogen openen zich heel langzaam. Ik moet eigenlijk best wel lachen maar ik probeer me in te houden. Vele mensen zullen wel slapen op dit tijdstip. Mijn aandacht valt terug op Tess en een grijns verschijnt op mijn gezicht. Ze schrikt wakker als ze wazig mijn vorm ziet zitten. Haar ogen schieten open en ze kijkt me even verbaasd aan, als ze zich realiseert dat ik wakker ben, kan ze een glimlach niet onderdrukken en staat ze meteen op om mij een knuffel te geven. 'Goedmorgen babe', zeg ik tegen haar. Net iets te enthousiast antwoordt ze: 'ALICIA, welcome back on earth babe' 'Was ik alweer zolang in dromenland dan?' 'Ongeveer 2 dagen, niet zolang als eerst.' Ik knik en glimlach dan naar haar. 'Oh, bijna vergeten te zeggen! Damian is hier geweest en hij wist gewoon mijn naam! Omg, omg,.. Hij is niet normaal knap!' Ik probeer tussen haar woorden in iets te zeggen maar ze blijft maar praten over Damian. 'TESS!' Roep ik hard. Dit keer is ze wel meteen stil en kijkt ze me met een vragend blik aan. 'Sorry, maar je bleef maar praten.. Wat moest hij van me?' 'Oh oeps, dat was niet mijn bedoeling sorry.., maar hij is gewoon op bezoek geweest, en hij had volgens mij een briefje geschreven, hij ligt op je nachtkastje.' 'EN DAT ZEG JE NU PAS?' Is mijn antwoord, ik schrok er zelf wel even van want ik schreeuwde een beetje te hard.. Tess kijkt me even verbaasd maar al snel krijgt ze de slappe lach. We lachen samen en ik gris het briefje van mijn nachtkastje als Tess het ook wil pakken. Het verwonderd me dat ze het nog niet had gelezen toen ik sliep. Ik vouw het snel open en lees het hardop voor: 

< Lieve Alicia.. Ik hoop dat alles goed met je gaat. Hopelijk kom je snel terug naar school! Ik schrijf dit briefje om te laten zien dat ik hier echt ben geweest. Hopelijk kom je er zo snel mogelijk weer bovenop! Veel beterschap. x Damian >

Na het lezen staar ik een tijdje naar het briefje en lees het wel 8 keer opnieuw. Even verschijnt er een grijns op mijn gezicht en ik kijk Tess aan die met jaloezie in haar ogen naar het briefje staart. 'Dat-is-het-liefste-briefje-ever' Komt met een kleine hapering uit haar mond. 'Zo speciaal is het nou ook weer niet.' 'Ben je gek?! Hij heeft tenminste moeite gedaan!' 'Ja dat is waar.. Zou ik hem sms'en?' 'Ja doe!' Tess springt zowat op en neer van blijdschap en heeft de neiging om op mijn bed te gaan springen, gelukkig doet ze da niet. Ik neem mijn telefoon van het ouderwetse nachtkastje en ontgrendel hem. Ik open een bericht, in het tekstvak typ ik: 

- Hey Damian! Ik vond het erg lief dat je bij mij langs bent geweest, sorry dat ik sliep... Bedankt voor het komen! Ik apprecieer het! x Alicia

Ik druk op versturen en wacht geduldig op een antwoord. Ik leg mijn telefoon naast me en richt me dan weer tot Tess die nog steeds blij staat te dansen. Ik wil opstaan om mee te dansen, maar besluit om het maar niet te doen vanwege mijn gezondheid.

:(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:):(:

Hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstukje! Ik probeer snel de volgende te updaten! Bedankt voor het lezen! <3 Zie ook de foto die ik heb toegvoegd, foto van Alicia. xx