Vardır biri seni de yıkan...
Delip geçen kalbinin ortasından.
Seni de yakmıştır birisi,
Okyanuslar içsende sönmez ateşi tutusturanın.Vardır oralarda bir yerlerde senden düşen bir parça hüzün.
Gizlemek istesen de toplarsın bir süre sonra yerlerden hüzün parçalarını.
Toplayabilirsen şayet...
Vardır her gülüşünün ardında yaş dolu bir hikaye.Ne susabilirsin ne de haykırabilirsin.
Susarsın ama gürültülü susarsın hep...
İçinde onun depremi, dışında duvara çizilmiş gülen yüz misali bir duvar.
Gülersin gülersin de susarsın...Batar kırıkları bilirim.
Kanatmaz ve kapanmaz...
Bir gökdelen misali olduğu yere yıkılır benliğin.
Bundandır sallanan güveninin ince teli...Ölse mi insan, yoksa yaşasa mı yana yana?
Sussa mı insan, yoksa haykırsa mı sessizliğe?
Gülse mi insan, yoksa içinde kan revan akan yaşlarını mı silse?
Ne yapsın insan, sevse mi yoksa sevse mi?Bile bile güvense mi güvensizliğin kendisine?
Ya yararlanırsa yeniden?
Düşünür mü ki insan?
Uyuşturucu gibi bağımlısı olduğu o aşk illetini, almasa mı kalbinden?Kalp nasıl yaşasın?
İnsan üzer kalp ölür...
Buna rağmen vazgeçmeyen kalp, suçlu mu yoksa haklı mı?
Ne önemi var ki kalp için?
Sevse de ölecek sevmese de...Sami Alperen Ulutuğay...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duygularım
PoetryTüm bunlar benim duygularım. Şizofrenik, depresif ve dürüst! Susturuldum... Anlattıkça kulaklarımı tıkadı duygularım Bende bıraktım anlatmayı. Kabullendim susmayı. Duygularım'ı yaşadım içimde hep. Ya onlar büyüyüp patlatacak cılız bedenimi, Ya...