Duygularım

ya ben?

Ben artık bu yükü kaldıramıyorum. Ben daha fazla böyle yaşayamıyorum. Herkesi çok sevdim çok kırıldım ama önemsenmedim. Ben artık neden yaşadığımı da bilmiyorum. Huzurum yok keyfim yok tadım zaten kaçalı 10 sene oldu. Ben iyi değilim. Herşey boş herşey anlamsız. Hiç uğruna yaşamak yok olmayı beklemekle geçiyor günlerim
Sevginiz yalan, sözleriniz yalan, hayat yalan...
Ben daha dik duramıyorum, durmakta istemiyorum. Sevdiklerim de sevmediklerim kadar hiç gözümde. Ben başaramıyorım beceremiyorum. Başımın ağrısı ve yüreğimdeki sızılara derman olamıyorum artık. Hayallerim umutlarım büyüdükçe yok oldu gitti. Ben onları el üstünde tutarken şimdi onlara veda etmenin acısını nasıl dindiricem diye düşünmekten yeni hayallere yeni umutlara cesaret edemiyorum. Ben çok korkuyorum biliyor musunuz? Kimsesizliğin yanlızlığını, acının hasını, yaşamanın yükünü ben... artık yapamıyorum. Gülüyorum güldürüyorum diye mutlu olduğumu düşünmeyin. Ben sizin mutluluğunuz ile mutlu oldum bu zamana kadar. Biliyor musunuz benim hiç kendime ait bir mutluluğum olmadı... Şimdi ben neden yaşıyorum? Ben en çok ölmeyi arzuluyorum en çok ölmeyi... Ruhen ölmüş biriyim ben bakmayın bedenimin yaşadığına. O kadar doluyum ki tüm bu kahpe boşluklarla nefes alacak yerim yok.