Gitar çalıyordu gün batımına yakın. Saatlere dökülüyordu adeta vurulan her nota. Sadece o değildi karışan ayrılığımızın senfonisine. Kumsala vuran dalgalar, rüzgarın uğultusu ve buz tutmuş yüreğimizi eritemeyen için için yanan ateşin kızgın kıvılcımları.. Eskiden güzeldi bu atmosferde senle ben olmak.
Bak yıldız kaydı. Bu seninle beraber gördüğümüz üçüncü ve son yıldız kayması. Şimdi sen bir dilek tutacaksın ben de öyle... Yeni bir hayat ve seni hiç tanımamış olmayı dileyeceğim. Sen de dile. Belki acın azalır, kalbinin acısı söner belki...
Bu gece son, derya deniz gözlerinde çaresiz bir elvada var bu gece.
Gördüm sevgilim.
Belli etmesende gördüm. Pamuktan beyaz, buluttan yumuşak tenin kapkatı kesildi bir an korktum. Aklıma 'astım spreyini' kaybettiğimiz gün geldi. O gün de böyle olmuştun. Ben yine çok korkmuştum.
Artık olamayız Aslı'm! Yapamayız ki sen ve ben olamayız... Ne yeminler yeter artık ne de ölümüne yazılmış aşk şiirleri. Ikimizde yandık bu aşk oyununda. Biliyorum yansak da sönemedik hâlâ
Biliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duygularım
PoesíaTüm bunlar benim duygularım. Şizofrenik, depresif ve dürüst! Susturuldum... Anlattıkça kulaklarımı tıkadı duygularım Bende bıraktım anlatmayı. Kabullendim susmayı. Duygularım'ı yaşadım içimde hep. Ya onlar büyüyüp patlatacak cılız bedenimi, Ya...
