WE GOT MARRIED | chanbaek | 2017 [tamamlandı]

WGM 0.4 (m)

***

Şimdi gidiyorum,

Yolumu aydınlatan ışık,

Yaktığım köprüler,

Hepsi için umut yok artık.

Şimdi gidiyorum,

Sonsuzluğa uçuyorum,

Sensizliğe sevgilim.

Hiçbiri için umut yok artık.

Yaşayan birer ölüyüz bizler.

******

Baekhyun.

Yaşadığım saçma sapan duygu karmaşası içerisinde gidip geliyordum. Yapmak istemediğim bu evliliğin acısı vücudumdan bir bir çıkıyordu sanki.

Her onun yüzünü gördüğümde deliye dönüyordum. Saçlarımı yolma isteği beni kendimden geçiriyordu.

Gözlerimden süzülen yaşlar sanki ruhumdan parçalar akıtıyormuş gibiydi. Günahlarımı alıp yerin sessizliğine gömüyordu. Hak veriyordum onlara. Benimle kalmaları için bir sebep kalmamıştı artık.

Küçüklüğümden beri hassas bir çocuk olmuştum. İnsanların en ufak şeyine kırılan bir yapıya sahiptim.

Zaten annem tarafından bir kız gibi yetiştirildiğim için kendimi 7 yaşıma kadar kız zannetmiştim.

İnanın bu anıyı hatırlamak dahi istemiyorum. Tam bir fiyaskoydu.

Öte yandan abim, o kadar disiplinli ve erkeksiydi ki. Onu kıskanıyordum. Annemler beni öyle yetiştirmeyi beceremedikleri için bu haldeydim.

Ne var? Aramızda bir fark yoktu ki bir kere! Ben hassas olan taraf olmak istemiyordum.

Armut koltuğa biraz daha çöküp başımı dizlerimin arasına yasladım.

Biraz durmaya ihtiyacım vardı.

Tanrı aşkına! Sevmediğim bir adamla evliydim şuan! O adamın bana dokunmasına izin vermek zorundaydım.

Seslice yutkundum. Kalın ton sessizliği böldüğü zaman kim olduğunu anlamam zor olmamıştı. Bir hışımla gözyaşlarımı silip ayağa kalktım.

Alaycı bir ifadeyle "Hala hazırlanmadın mı? Geç kalacağız." dedi. Tabii ya, şu muhteşem aile (!) yemeği. Tamamen aklımdan çıkmıştı.

Elimle geçiştirip yanından eve girdim. Ne giymeliydim? Takım elbise çok mu abes kaçardı?

Daha önce böyle ortamlarda bulunmadığım için ne giymem gerek onu bile bilmiyordum.

Dolabımın karşısında dikilip elime bir kot pantolon ve siyah V yaka bir tişört aldım.

Hızlıca giyinirken kapıda dikilen Chanyeol birazcıkta olsa utanmama sebep olmuştu.

Sakin ol Baek...

Nefes al...

Bir, iki, üç...

Tişörtümü de üzerimden geçirip ona döndüm. "Daha ne kadar dikileceksin orada? Hem ne bakıyorsun? Daha önce hiç böyle mükemmel bir varlık görmedin mi?"