WE GOT MARRIED | chanbaek | 2017 [tamamlandı]

WGM 2.3

Verdim verdim aynen
Baya bir ara verdim
Ama sordunuz mu?
Niye verdim?
Kurgu gelmiyodu

Ama geldi
Efso bi kurguyla geri döndüm
Medyayı da açın
Okuyun gari

*

+ "C-Chanyeol? Ne diyorsun?"

- "Bana doğru cevap ver. Kanser misin değil misin?"

+ "B-ben... Seni arayacağım."

Baekhyun telefonu yüzüne kapattıktan sonra doktora baktı. Doktor Yifan ellerini kavuşturdu ve kenardaki kağıtları Baek'in önüne doğru itti.

Doktorluk yılları içerisinde, bunu yaptığına inanamıyordu.

-----

Chanyeol ise sinirden kudurmak üzereydi. Elleri sinirden tir tir titriyordu. SeHyun Kai'nin kucağında kıkırdarken uzun olan odanın içinde bir sağa bir sola hızlıca yürüyordu.

+ "Nasıl bana söylemez?! Nasıl?!"

"Bağırma, çocuğu korkutuyorsun."

ChanHyun uyuyalı saatler olduğundan kendisi de kaptırmıştı bu duruma ve istediği gibi bağırıyordu. Jongin SeHyun'u yatağına götürürken Baekhyun dağılmış yüzüyle birlikte eve girmişti. Kafasını yavaşça ayaklarından başlayıp yüzüne getirdi Chanyeol.

Gerçekten yorgun gözüküyordu.

+ "Kai mi geldi?"

- "Ne oldu?"

+ "Çocuklar uyudu mu?"

Israrla cevap vermiyordu.

- "Baekhyun! Ne oldu diyorum!"

Küçük olan esneyip kendisini koltuğa bırakınca Chanyeol da yanına çömelip elini kavramıştı.

+ "Baekhyun, lütfen. Bana hasta olmadığını söyle."

Kai odadan çıkıp Baek'i gördü ve anlayışla gülümseyip evden çıktı. Baekhyun elini ondan kurtarıp koltukta arkasını döndü ve uyumak için gözlerini kapattı. Gerçekten yorgun hissediyordu. Bu yorgunluğu Chanyeol'ün onunla konuşmak istemesinden de doğmuş olabilirdi. Bilmiyordu.

Yaptığı şeyden vazgeçip arkasını döndü ve dolu gözlerle burukça gülümsedi. Chanyeol, kalbinin bir saniyelik bir acıyla kasıldığını hissetti.

+ "Evet Chanyeol. Kansermişim..."

Chanyeol kollarını gererek küçük olana sarıldı. Baekhyun ağlıyordu ama, kendisine değil. Bu uzun boyluya ağlıyordu. Her şeyi düzeltmek için bir şansa ihtiyacı vardı. Bunun için zaman gerekiyordu.

Geçen gün babası ve Kyungsoo aramıştı. Onlarla olan kısa konuşması sinir kat sayısının onbinlere çıkmasına sebep olmuştu.

Kyungsoo, ona yaptığı şeyleri unutacağını ve şirket hisseleri için Kai ile tekrardan evleneceğini söylemişti. Ayrılınca içi pek rahat edememişti kalın dudaklının. Sanki birazcıkta olsa Jongin'den hoşlanıyor gibiydi.

Baekhyun ilk önce anlam verememişti fakat babasının ölümüne çok yakın olduğunu duyduğu zaman neyin ne olduğunu kavraması zor olmamıştı.
Her ne kadar kabul etmek istemese de, üvey abisiyle anıları vardı ve kaybetmek istemiyordu.

Tüm bunlar için zamana ve kısa bir süreliğine yok olmaya ihtiyacı vardı. Chanyeol sadece ona ayak bağı olurdu. O gelmeden önce SeHyun ile birlikte bu planları yapmıştı fakat Yeol gelince çocuğa bakacak birini bulduğu için oldukça sevinmişti.

Sadece 2 sene, diye geçirdi içinden. Sonra geri geleceğim.

Chanyeol hıçkırıklarını serbest bıraktığı zaman vücudu tir tir titredi ve sırtı kasılıp sarsıldı. Ne tepki vereceğini bilmiyordu sanki.

+ "Y-yarın kemoterapi başlayacak. Pek bir umut yok ama... İ-için rahat e-edecekse olurum."

Chanyeol daha da sıktı kollarını ve ardından gevşetti. Kısa olanın yanına uzanıp titreyen vücudunu yavaşça saldı ve rahatlamayı denedi. Buna gerçekten ihtiyacı olduğunu düşünüyordu.

Baekhyun ise düşünüyordu. Gerçekten bunu yapmalı mıydı? Herkesi bırakıp, tozlu kitabında yeni bir sayfa açabilecek kadar gücü var mıydı? Aşkın kazanmasını sağlayabilecek miydi?

Bilmiyordu, lanet olsun ki hiçbir şey bilmiyordu.

---

Finale yaklaştığımız için bölümler kısa kısa gelecek. Beni özlediniz biliyorum. Bende sizi ve güzel yorumlarınızı özledim~~