The unknown

Κεφάλαιο 9

Τα χέρια του ακουμπάνε τη μέση μου και με κολλούν στο σώμα του κτητικά. Τα χείλη του δεν απεγκλωβιζουν λεπτό τα δικά μου, ενώ το σώμα μου ανατριχιαζει κάθε δευτερόλεπτο.

Τον φιλαω παθιασμενα και το ίδιο κάνει κι εκείνος.

- Σε θέλω γαμωτο! ξαναλεει και με μία κίνηση ανεβαίνει στη μηχανή.

Αναψοκοκκινισμενη, ανεβαίνω κι εγω και ξεκινάει γρήγορα.

Ακολουθεί μία διαδρομη που κάτι μου θυμίζει, όμως δεν μπορώ να θυμηθω που πάμε...

Η θάλασσα διακρίνεται στο βάθος και τότε συνηδειτοποιω που πάμε. Πάμε στο Ιερό! Εκεί που ήταν και με την άλλη.

Σταματάει τη μηχανή του κάτω από το σπιτάκι του ναυαγοσώστη στην παραλία και με βοηθάει να κατεβω.

- Γιατί ήρθαμε εδώ; τον ρωταω με απορία καθώς απο μέσα μου εκλιπαρώ να ήθελε να χαζεψουμε την θάλασσα.

- Πάμε μέσα μωρό μου, μου λέει και πραγματικά αηδιάζω στην εικόνα.

Δεν είναι πως δεν τον θέλω, απλα όχι τώρα, οχι έτσι!

- Γγγιατί να πάμε μέσα; ρωταω κάπως δειλά.

- Έλα μωρό μου! Με εχεις-

- Μην το πεις! φωναζω διακόπτοντας τον και τον κοιτάζω έντρομη.

Εκείνος βάζει το χέρι μπροστά από το στόμα, προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο του, όμως μετά από λίγο ξεσπάει σε ένα ηχηρό γέλιο.

- Γιατί γελάς; ρωταω θυμωμενα.

- Αχαχα! Αχα! Ειναι... αχαχα... ποτέ δυνατόν... αχαχ... να ντρέπεσαι έτσι; Αχαχαχαχα... έλεγε και γελούσε σαν ηλίθιο.

- Ναι! Γιατί δεν είναι; Και καταρχάς τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα πήγαινα μαζί σου; λέω επιθετικά και σταυρώνω τα χέρια μπροστά από το στήθος μου.

- Άλλα μου έδειξες πριν, είπε περιπαικτικά και με πλησίασε.

- Μακριά! είπα και έκανα ένα βήμα πίσω.
Και γιατί εδώ; Εδώ τις ξεπετάς όλες!

- Γιατί εδω με βολευει μωρό μου. Εδώ είναι το μέρος για εσάς, λεει με υφος και βγάζει απο την τσεπη του ενα πακέτο τσιγαρα.

Για εμάς;! Για εμάς τις ηλίθιες που σε ακολουθούμε εννοείς!

- Για ποιες εμάς;! ρωταω και ειλικρινα δεν ξέρω τι περιμένω να ακούσω.

- Για εσάς ρε παιδί μου. Για τις κοπέλες που τη βρίσκω, λέει σαν να μην τρέχει τίποτα.