The unknown

Κεφάλαιο 11

Αρχίζω να τρέχω, προσπαθώντας να βγω στον κεντρικό δρόμο.

Δεν πρέπει να χαθω ξανα. Πρέπει να βιαστω!

Ένα ταξί φαίνεται να στρίβει, και αρχίζω να τρέχω πιο γρήγορα φωναζοντας.

- Ταξι! Ταξί! φωναζα και ξαναφωναζα, όμως εκείνο χάθηκε στη στροφή.

Γαμωτο!

Λεωφορείο! Πως δεν το σκέφτηκα;!

Ας μην το αναλυσουμε αυτό τώρα...

Σκασε εσύ!

Πιάνω το τηλέφωνο μου και τηλεφωνω στην Δαναη.

- Παρακαλώ; λεει εκείνη χαρούμενη.

-Γεια σου Δαναη. Η Μαρίνα ειμαι, της είπα προσπαθωντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.

- Ναι Μαρίνα μου, σε κατάλαβα. Πες μου, τι θέλεις;

- Βασικά ήθελα να σε ρωτησω αν είδες ειδήσεις.

- Ειδήσεις; Οχι βέβαια! Γιατί ρωτάς;

- Μπορείς να έρθεις στην πλατεία του Αγίου Κήρυκου σε ένα τέταρτο;

- Ναι, αλλά γιατ-

- Θα σου πω από κοντά! Παρε και την Κατερινα, λεω και της κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα.

Μέχρι την πλατεία, ξέρω να πάω...

***

- Έλα ρε Μαρινα, με ανησυχησες! Τι εχει γίνει; με ρωτησε η Δαναη καθώς ερχόταν προς το μέρος μου.

- Η Κατερινα; την ρωτάω αγνοώντας την ερώτηση της.

- Έρχεται σε λίγο. Ωπ! Να τη!

- Τι έγινε βρε κορίτσια και έφυγα από τη δουλειά άρον άρον;! είπε η Κατερινα καθώς ερχόταν κοντά μας.

- Δεν ξερω! Η Μαρίνα μου είπε να έρθουμε γρήγορα.

- Μαρίνα τι έγινε; με ρωτησαν και οι δύο μαζί κοιτώντας με και τότε ξέσπασα σε λυγμούς.

Ήρθαν κοντά μου και με αγκάλιασαν και οι δύο.

- Κοπέλα μου, τι έγινε; με ρώτησε η Κατερινα.

- Θέλει και 'ρωτημα; Το βόδι ο αδελφός μας φταίει! Πες μου Μαρίνα μου! Έγινε κάτι; ειπε η Δαναη και άρχισα να κλαίω πιο δυνατά.

Όλοι στην πλατεία μας κοιτούσαν, όμως το λιγότερο που με ένοιαζε ήταν αυτό.

- Γιατί να φταίει εκείνος; Τι δουλειά έχει με την Μαρινα; ρωτησε η Κατερινα παράξενη.

- Μα καλά ρε βλαμμενη, δεν έχεις καταλάβει τίποτα εσύ; Στο πάρτυ δεν θυμάσαι τη μπουνια που έφαγε ο Γιωργος; Δεν θυμασαι που ο άλλος παράτησε την ηλίθια σε εμάς και την πηρε και φύγανε;