The unknown

Κεφάλαιο 16

Με άφησε έξω από το σπίτι και χωρίς να πει τίποτα εφυγε γρήγορα.

Έμεινα να τον κοιτάζω να στρίβει στη γωνία, ενώ τα μάτια μου γεμιζαν δάκρυα.

Γιατί όλα αυτά;

Αναρωτηθηκα και μπήκα μέσα στο σπίτι.

Πέταξα τα κλειδιά στο τραπεζάκι και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου.

Έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα στο μπάνιο. Άφησα το ζεστο νερο να με χαλαρώσει και εκλεισα σφιχτά τα μάτια μου. Μερικά δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά μου και τα σκούπισα αμέσως βγάζοντας μία αναρθρη κραυγή.

Σύρθηκα στα πλακάκια του τοίχου και κάθησα στην κρύα ντουζιέρα. Έφερα τα πόδια κοντά στο στήθος μου και έβαλα το κεφάλι ανάμεσα από τα γόνατα μου.

Αυτή θα έπρεπε να ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Γιατί νιώθω τόσο χάλια;

Γιατί με άφησε ετσι; Μόνο αυτό ήθελε; Κι αν όντως μόνο αυτό ήθελε εγώ τι θα κάνω; Εγώ που... που τον ερωτεύτηκα όσο τίποτα άλλο...

Βάζω το μπουρνουζι και πηγαίνω στο δωμάτιο. Κάθομαι στο κρεβάτι και πιανω το κινητό μου.

Μην τον πάρεις! Δεν αξίζει! Αν μετανιώσει θα κάνει αυτός κίνηση.

Μα εγώ θέλω να μάθω τι έγινε. Γιατί με άφησε ετσι ρε γαμωτο;!

Αφήνω το τηλέφωνο και κλείνω το πρόσωπο μου στις χούφτες μου.

Δεν θα κατσω μέσα να κλαίω! Δεν θα χαλάσω εγώ τις διακοπές μου γι' αυτόν τον ηλίθιο!

Στεγνώνω πρόχειρα τα μαλλιά μου την πετσέτα και τα πιάνω μία ατημέλητη αλογοουρά. Φοράω το ξεθωριασμένο σορτσάκι μου μαζί με ένα μαύρο τοπ και τα μαύρα μου πέδιλα.

Βάφομαι ελαφρά βάζοντας μάσκαρα και ένα απαλό ροζ liposan.

Παιρνω την τσάντα μου και βγαίνω από το σπίτι.

Περπατάω κατά μήκος του πεζοδρομίου και φτάνω στη στάση.

Το ζεστό αεράκι με χαλαρώνει περισσότερο και με κάνει να μην σκέφτομαι. Αυτό θέλω! Να μην σκέφτομαι!

***

Κατεβηκα στην πλατεία και άρχισα να περπατάω. Κοιτούσα γύρω μου τους ξένους να φωτογραφίζουν τα όμορφα τοπία, ενώ οι ντόπιοι έπινα καφέ και κουτσομπολευαν στα μικρά καφενεδακια.

Χαμογελάω με την εικόνα και κάθομαι στο εκκλησάκι που είναι λίγο πιο πέρα από το μεγάλο συντριβάνι.