The unknown

Κεφάλαιο 14

- Και τελικά; ρωταω σοκαρισμένη και την κοιτάζω με γουρλωμενα μάτια.

- Τελικά αποκαλύφθηκε η αλήθεια και ο γάμος σχολασε, μου απάντησε η Κατερινα.

- Ε ρε τι του έτυχε του ανθρώπου! συνειδητοποιω και κοιτάζω τη θάλασσα.

- Την αγαπούσε την Αλινα. Αλλά εκείνη τον πρόδωσε. Γι' αυτό δεν ανοίγεται. Μην τον παρεξηγεις. Δεν θέλει να δεθεί συναισθηματικα ξανα. Πιστεύει πως ολες κάποτε θα τον προδώσουν. Από τότε μόνο έπαιζε με αισθήματα. Ποτέ δεν έμενε με κάποια πάνω από μήνα, είπε η Κατερινα και πήρε το κρασί στα χέρια της.

- Καταλαβαίνω. Τώρα καταλαβαίνω, αποκρίθηκα και την κοίταξα.

- Πιστεύω όμως ότι σ' αγαπαει. Είσαι η πρώτη κοπέλα που τον είδα ετσι μετά από χρόνια.

- Πως έτσι;

- Είναι ερωτευμένος Μαρίνα. Όσο κι αν δεν θέλει να το δείξει είναι ερωτευμένος μαζι σου. Τον ξέρω τον αδερφό μου.

- Κι εγώ το βλέπω αυτό. Πρώτη φορά τον είδα να χαμογελάει έτσι ύστερα από τότε, συμφώνησε η Δαναη κι αρχισα να σκέφτομαι.

- Ναι όμως δεν θα είναι εύκολο να με εμπιστευτεί. Πάντα θα θυμάται την παλιά ιστορία και θα συγκρίνει.

- Μαρίνα, μην τον αφήσεις. Ξέρω πως κι εσύ τον αγαπάς. Μην τον αφήσεις να φύγει και να ζήσει όπως ζει. Καταστρέφεται, μου είπε η Κατερινα πιάνοντας μου το χέρι.

- Θα τον βοηθήσω όσο μπορώ. Αρκεί να θέλει, είπα και σηκώθηκα πηγαίνοντας πιο κοντά στη θάλασσα.

***

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιταζω την ωρα. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και ντυνομαι βιαστικά.

Παίρνω την τσάντα μου και βγαινω στον δρόμο. Σταματαω ένα ταξί και του λέω να με πάει στο νοσοκομείο.

Σε λίγη ώρα βρισκομαι μέσα στο κτήριο και ανεβαίνω τα σκαλιά.

Χτυπάω την πόρτα στο δωμάτιο του και αφού δεν παίρνω απάντηση μπαίνω διστακτικά μέσα.

Μια κοπέλα κάθεται στο κρεβάτι του και τα χέρια του βρίσκονται γύρω απο τη μέση της. Τα πρόσωπα τους φαίνονται πολύ κοντά και τα μάτια μου υγραινονται. Δεν θα κάτσω να τους δω να το κάνουν κιόλας!

Ήταν που μ' αγαπούσε!!

Ανοίγω βιαστικά την πόρτα για να φύγω και συγκρούομαι με ένα γεροδεμένο σώμα.

Τα μάτια μου θολά από τα δάκρυα και προσπαθώ να τα σκουπίσω ενώ προσπερναω αδιάφορα εκείνον που χτύπησα πριν.