I'm Yours And You're Mine

Chapter 18: Thank you and Goodbye

Elle's POV

Nakapikit pa rin ako habang nakatakip ang aking mga kamay sa aking tainga hanggang ngayon dahil hinihintay ko ang pagtama ng mga bala sa aking katawan.

Kanina pa nila kinasa ang baril nila pero bakit hanggang ngayon di pa ako patay? Aish! Bakit ko ba iniisip ang patay patay na yan? Hindi ba dapat ay matuwa ako dahil wala pa rin akong nararamdamang bala na tumatama sa aking katawan.

Tinanggal ko ang pagkakatakip ko sa aking tainga.Bakit wala akong ingay na naririnig?

"Open your eyes now." rinig kong sabi ng isang lalaki.Hindi ko pa din minulat ang aking mga mata dahil baka niloloko lang nila ako.

Iminulat ko ang mga mata ko at inilibot ang aking paningin. Patay na silang lahat. Unti unti kong tiningnan ang lalaking nasa harap ko at hindi ko inaasahan ang taong nagligtas sa'kin.

"I-ivan...how did you know that I'm here?"may pagtataka kong tanong. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at hinubad niya ang kanyang jacket at pinasuot sa akin. Nakalimutan ko nga pa lang sando ang suot ko pangtaas.

"I followed you here. Are you okay?" sagot niya habang hinihingal. Kita sa mukha niya ang pag-aalala. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.

"Ahh. I'm fine. T-thank you for saving me."

"Good. You don't have to thank me, Adri." sabi niya habang nakangiti sabay gulo sa buhok ko

Biglang sumakit ang ulo ko. Parang may nagflashback sa utak ko.

'I'll always protect you, Adri. No matter what happens.'

Muntik na 'kong matumba. Buti na lang at nahawakan niya ako agad.

Sino ka ba talaga Ivan?

"May masakit ba sa'yo? Okay ka lang ba?"natatarantang tanong niya

"O-okay lang ako. Sila Cindy at Rhyme?" nag-aalala kong tanong

"Pinadala ko na sa hospital. Let's go, pumunta na tayo sa hospital." sagot niya. Nakahinga naman ako nang maluwag.

"Sige. Maraming salamat, Ivan." sabi ko at niyakap siya. Ewan ko ba pero nung niyakap ko siya, naramdaman kong safe ako.

Nakayakap pa rin ako sa kanya at ganun din siya. May naramdaman akong tumulo sa balikat ko. Bumitaw ako sa pagkakayakap at tumingin sa kanya. Umiiyak siya.

"Why are you crying?" I asked. Nagulat siya at hinawakan niya ang pisngi niya.

"Uhm it's nothing. Let's go." sagot niya at tumalikod na. Sumunod naman ako sa kanya. Sabay na kaming pumunta sa hospital.

~Hospital~

Hinihintay namin na lumabas ang doctor mula sa ER. I keep on praying na ligtas silang dalawa. I love those girls. I already informed the others that we're on hospital kaya on the way na sila.

"Don't worry too much. I believe that they will be safe." pagcocomfort sa akin ni Ivan at nginitian ko na lamang siya.

Sa di kalayuan, nakita ko sila Adrian na papalapit sa aming pwesto.

"Where's Cindy? Is she okay?" hingal na tanong ni Leo. Kita mula sa kanyang mga mata ang sobrang pag-aalala.

Sasagot na sana ako nang biglang sumulpot ang doktor sa aming harapan.

"Mga kaibigan po nila kami.How's them?" tanong ni Tracy

"They're safe now.Just wait na magising sila.Maraming dugo ang nawala sa kanila kaya medyo mapapatagal ang paggising nila." sagot ng doktor