True Until The End

Chapter 57: Memories with you

Jewelle's POV

"Ayieeee." Hiyawan namin kila Ate Kim at Nikko na kakanta ng duet, last night na ngayon ng mga pinsan ni Ate Kim dito. Nandito kami ngayon sa garden nila Ate Kim na may mini stage dun silang dalawa magpeperform, nakakakilig nga e.

"Kanta na!" Sigaw ng mga pinsan ni Ate Kim saka naghiyawan uli at inaasar pa rin sila Nikko. Ako nga pala yung nililigawan ni Jb kung hindi niyo pa alam hahaha. 😂

Kim's POV

"Kimmy, anong kakantahin natin?" Naiilang na tanong niya, feel ko yun.

"Gusto ko statue, kahit alam kong hindi ka papayag e..."

"Ahm, kahit anong gusto mo gusto ko na rin." Nakangiting sambit niya.

Nanlambot bigla ang tuhod ko sa sinabi niya konting salita ay napakilig niya agad ako. Nginitian ko na lang rin siya.

"Magigi-tara ka?" Tanong niya sakin.

Tumango ako saka kinuha ang gitarang nasa gilid ko.

Pagkaharap ko sa unahan, ay nakita kong pasenyas senyas si Jb at Brix kay Nikko. Napataas ang isang kilay ko.

"Game." Sabi ni Nikko.

Inistrum ko na ang guitar ko ngunit pinigilan niya ko...

"All we know na lang..." Sabi niya.

"Hmm?" Tanong ko.

"Pleasee." Pagmamakaawa niya, kung di lang kita crush eh 😍😘🙈

Sinabi ko kasi nung minsan natutunan ko na yung sa All We Know ng Chainsmokers.

Nagstart na uli akong mangapa sa guitar.

All We Know...

Me:
"Fighting flames of fire
Hand on the burning wires
We don't care anymore
Are we fading lovers
We keep wasting colors
Maybe we should let this go."

Us:

"We're falling apart, still we hold
together
We've passed the end so we chase forever
'Cause this is all we know
This feeling's all we know
I ride my bike up to the world, down the street right to the city
I'll go everywhere you go from Chicago to the coast
You tell me hit this and let's go
Blow the smoke right through the window
Cause this is all we know

Cause this is all we know (3x)

Tinapos namin ang kanta na tawa ng tawa.

Pagkatapos ng kanta ay nagpalakpakan sila, saka kami nag bow ni Nikko.

Biglang nag baba si Nikko sa mini stage na kinatatayuan namin.

Sinundan namin siya ng tingin. Nagulat ako ng biglang namatay ang ilaw sa buong garden namin.

Biglang nagtapat ang spotlight kay... Nikko, may hawak siyang guitar. Marunong siya?

"Hello?" Panimula niya.

"Ahm, Kim?" Sabi niya habang nakatingin sa akin.

Nagtaas ako ng kilay, anong gagawin niya?

"Alam mo ba, nung panahong mga wala ako dito, nagpaturo ako kay Ja maggitara. Wala akong hilig sa music pero mahilig akong makinig sa music, ang gulo diba? Naalala mo yung sabi ko sayo nun? Nung sabi ko may tinutugtog akong instrument noon? Ang totoo wala talaga, Ewan ko ba sa sarili ko bakit ko nasabi yun. Kinahapunan nun kinulit ko yung mga kapwa sakristan ko, sabi ko turuan ako, pero hindi ko talaga kaya yung sa favorite instrument mo eh yung piano. Si Brix, kaya yun. Medyo nainggit ako, ang perfect niyo. Eh ako? Wala. Triny ko yung guitar sabi ni Ja madali lang raw. Tuwing Saturday yun ang pinagkakaabalahan ko, wala akong hilig sa instrument pero dati banda ako, dahil sayo kaya ako nagpursiging matutong tumugtog hindi lang puro basketball at Rubik's cube, dahil sayo nag ipon ako ng pambili ng gitara na ikinagulat ni Mommy kasi Hindi naman raw talaga ako nagaganto. Lahat ikaw yung dahilan, gusto ko magkapareho tayo, kasi sa tuwing may kaya kang gawin kaya rin ni Brix pareho kayo lagi kayong sinasabihan na bagay kayo, halos lahat kaya niyo. Mahilig kayo sa music. Sorry Brix ha, nadamay ka pa. Pero isa ka sa naging inspirasyon ko sa paggigitara. Promise ko noon kay Jaira na pag marunong na ako tumugtog ikaw Kim, ang una kong tutugtugan ng isang buong kanta. So eto, ngayon. Ngayon na mangyayari yun. Salamat Jaira. " sabi niya saka kinuha ang gitara.

Hindi ko namalayan na may namumuo ng luha sa gilid ng mga mata ko. He's super awesome when he's shining 😍 ginawa niya talaga para sakin. Napaka ideal niya. 😭💓

Nikko's POV
Verse:
Naalala ko pa
Nung nililigawan pa lamang kita
Dadalaw tuwing gabi
Masilayan lamang ang ‘yong mga ngiti

At Ika’y sasabihan
Bukas ng alas siyete sa dating tagpuan
Buo ang araw ko
Marinig ko lang ang mga himig mo

Hindi ko man alam kung nasan ka
Wala man tayong komunikasyon
Mag hihintay sa’yo buong magdamag
Dahil ikaw ang buhay ko

Chorus:
Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Dumaan man ang maraming pasko
Kahit na di mo na abot ang sahig
Kahit na di mo na ‘ko marinig
Ikaw pa rin ang buhay ko

Verse:
Naalala ko pa
Nung pinapangarap pa lamang kita
Hahatid, susunduin
Kahit mga bituin aking susungkitin

Chorus:
Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Dumaan man ang maraming pasko
Kahit na di mo na abot ang sahig
Kahit na di mo na ‘ko marinig
Ikaw pa rin ang buhay ko

Bridge:
Araw-araw kitang liligawan
Haharanahin ka lagi
Kitang liligawan
Haharanahin ka lagi

Chorus:
Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Pumuti man ang mga buhok ko
ohhhh...

Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Dumaan man ang maraming pasko

Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Dumaan man ang maraming pasko
Kahit na kumulubot ang balat
Kahit na hirap ka nang dumilat
Kahit na di mo na abot ang sahig
Kahit na di mo na ako marinig
Ikaw parin(ikaw pa rin)
Ang buhay ko.

Nagbow ako pagkatapos nun.

Nakita ko sa gilid ng mga mata ko si Kim, naiyak siya. Ngumiti ako sa kanya, nagulat Ako ng bigla siyang tumakbo papalapit sakin saka ao niyakap.

"I'm sorry, I- I'm sorry nagalit ako sayo ng sobra, wala akong alam sa mga pinagdaanan mo nung mga oras na yun pero hinusgahan agad kita, pasensiya hindi kita inunawa ha, Nikko? I'm very very sorry! Sa lahat ng ginawa kong mali say---"

Hindi niya nanaituloy ang sinabi niya kasi tinakpan ko ang bibig niya.

"Wala kang dapat ipagsorry sakin, wala ka naman kasalanan e. Saka hayaan mo na past is past nga diba?" Sabi ko. Saka siya tumango na parang bata ang cute 💓🙈

"Waaaaa, sheteeeee nakakainggit pero wala pa rin talagang forever." Sigaw ni IU.

"Hahaha! Agree!" Sigaw ni Camilla.

Niyakap ko rin si Kim, ang bilis ng hinga siya, singhap ng singhap. Inayos ko ang buhok niya.

"Tahan na! Walang may kasalanan." Sabi ko pa rin.

"Opo, Mr. Fork!" Masiglang sabi niya habang pinapahid ang luha sa gilid ng mata.

"I miss and love you Ms. Spoon, from the very start." Sabi ko. Ngumiti lang siya saka marahang tumikda at kiniss ako sa cheeks ng madalian na ikinagulat ko saka siya tumakbo palayo pero lumingon uli siya sakin at dumila saka uli tumakbo. Siya pa rin pala yung babaeng hyper at walang arte, babaeng makulit pero mahina sa loob loob niya. Yung babaeng sobrang hinangaan ko. 💓😊

....

May forever kasi talaga.