Fixing You

Everything

Chapter 12

Everything

For my living years, I have learned a lot of things. Sa bawat bagay, sa bawat pagkakataon, meron akong natutunan. Kahit gaano kasakit, gaano kalalalim ang sugat na dinulot ng pagkabigo, I still look back at it like it was the one who saved me from the brink of misery. For years, I've got to live with that mindset not until I met her.

Masaya naman ako noong hindi ko pa siya nakilala, I have a stable job, I have a cool lifestyle, I have everything... I have a life that everyone in my generation wishes they have. But when I met her, everything changed. Ang akala kong perpekto ay hindi pala. Naging perpekto lang ito nang naging sakin siya. It was beyond perfect, the bliss is beyond what this world could give me.

Masaya na sana kaso ginago ako ng mundo.

Apat na taon ang lumipas, gano'n pa rin... ginagago pa rin ako ng mundo.

What have I done in my past life to deserve this misery?

I clenched my jaw as I stare at my douchebag brother, who is smiling at everyone in the table. Katabi neto ang aking pamangkin na pinaglalaruan ang kanyang pony na laruan at walang kamuang-muang sanangyayari ngayon. Lumipat ang aking mata kay Ate Maddie na nakangiti din katulad ng kanyang asawa pero ramdam ko ang gulo sa kanyang mga mata. Tingnan mo, Kuya! Your wife is also fucking confused what's happening right now!

Hindi na ako nagtangkang tumingin pa gilid ni Ate Maddie.

I unclenched my jaw, which almost clicked out loud, when I felt Blair's stare on my left. Huminga ako ng malalim at dinalaan ang ibabang labi ko saka tumingin sa gawi ni Blair. She's smiling and I don't know why there's something wrong with that smile. I'm scared, actually...

Umiwas siya ng tingin at halos hilutin ko na ang aking sentido sa harap ng mga tao rito sa lamesa na 'to. Bago pa kami malamon ng katahimikan ay narinig ko na ang boses ni Mr. Limjoco.

"It's nice to see you're all okay, Maddie, at mabuti naman nakasabay ka namin ngayon sa pagkain."

Umayos ako ng upo nang may nilagyan ng waiter ang walang laman kong baso ng tubig, I watched it filled my glass in a snap. Nilipat ko ang aking tingin kay Ate Maddie na nakangiti kay Mr. Limjoco na katabi ni Blair.

"Oo nga po, it sucks eating all alone at our suite. Mas maganda yung ganito... yung maraming kasama!" Ate Maddie agreed but I don't, deep inside.

Mas mabuti pang kumain mag-isa sa suite ko kaysa umupo dito at makikain sa kanila. Napunta ang tingin ko sa aking kapatid nang siya na ang nagsalita, if my dagger stare could produce fire, he's already burning into ashes for sure. Ano ba kasing plano ng kupal kong kapatid na 'to?

He fucking pushed me to Blair and now, siya ba ang may pakana na nandito si Christen? What the fuck is he planning now? Kapatid ko ba talaga ang kupal na 'to? I cannot believe it!