Fixing You

Chismis

Chapter 20

Chismis

The pulse inside me keeps beating like a violent reaction. Hindi ko alam kung puso ko ba ito o ugat ko lamang. But one thing is for sure, my blood is rushing nothing like the usual. The adrenaline is too much that even Blair's slap stings like hell, I find myself moving my legs and walking to chase her.

"Blair!" tawag ko rito ngunit ni hindi niya ako nilingon.

Even in my haze mind, I saw how her fists are clenched.

Tinakbo ang distansya namin, I grabbed her arm pero hinawi niya ito ng marahas. I gritted my teeth at buong lakas na hinawakan ang kanyang braso saka pinaharap siya sa akin.

Natigilan ako nang makita kong umiiyak siya. I wanted to wipe those tears, I wanted to hug her, I wanted to tell her that everything will be okay but I can't. There's something inside me that keeps pulling me not to. Dahil alam ko sa sarili ko na mangyayari ito, and the worse is... may parte sa akin na hinihintay ang pagkakataon na ito.

Hindi ko na alam! Fuck it!

Naramdaman ko ang pagpupumiglas niya, I closed my eyes tightly and gulped the large lump on my throat.

"Blair, please..." pagmamakaawa ko sa pinakamalambing na tono ngunit hindi ito gumana dahil umiling siya at pinilit na makawala sa aking hawak.

It breaks me seeing her wanted to escape from my grip. It feels nostalgic. It brought me to the moment before, to all the begging I did to Christen. Kung iisipin ay muhka akong kawawa, four years later look where I am now, still begging to a girl not to run away from me. Pero sa totoo ay sila ang mas nasaktan sa amin, sinaktan ko sila. Siguro nga ay tinadhana akong saktan ang mga babae...

"Damn it!" she hissed and tried so hard to keep my hands off her.

I sighed heavily as I loosen up my grip from her both arms, naramdaman kong natigilan siya sa aking ginawa but she recovered anyway. Walang salitang tinalikuran niya ako at naglakad muli.

"Fuck it."

Sinundan ko siya at hinablot ko ang kanyang kamay nang pumara siya ng taxi.

"Ano ba, Zeke! I'm going home!" sigaw niya na may halong galit sa bawat salita. I bit my lower lip as I waved my free hand to the taxi driver to tell that no one's going to ride his car.

Naramdaman ko ang padgpadyak ni Blair at hinawi ang aking kamay.

"Bakit mo pinaalis!?" asik niya at pumara ulit ng taxi, napapikit ako nang maramdaman ang sakit sa aking ulo marahil sa alak.

"Blair, please... let me drive you home, please..." I pleaded but this girl is too adamant with her decisions dahil hindi niya ako pinakinggan saka hinawakan na ang knob ng taxi.

Hinawakan ko ang kanyang kamay ngunit mas mabilis siya sa akin dahil nakapasok na siya ng taxi. I was left with my worry and guilt. Marahas kong ginulo ang aking buhok. Damn it!

"Sir, may problema ba?" nagulat ako nang makita ang bouncer na nasa gilid ko na. Masama ko siyang tiningnan at umiling. He was about say more but I already left him and walked towards my Maserati.

Wala na akong paki sa party, alright! I don't even care if Christen is there right now! Iuuwi naman siya nila Kuya Ashton eh dahil ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay si Blair.

Pinaandar ko ang aking sasakyan at dirediretso ang pagpapatakbo. Balak ko sanang sundan ang taxi na sinakyan ni Blair ngunit hindi ko na ito makita pa. I cursed a thousand times under my breath.